Unia Europejska

„Jeżeli kiedykolwiek miał nadejść czas dla skoordynowanej wspólnej reakcji Europy opartej na solidarności, to jest to właśnie teraz.” – powiedział premier Irlandii Leo Varadkar w wywiadzie dla Euronews z 7-ego kwietnia. Jedną z inicjatyw solidarnościowych popieranych przez irlandzkiego przywódcę jest wsparcie strefy euro poprzez „obligacje koronawirusowe”, za którymi opowiadają się równie silnie Włochy, Hiszpania, Portugalia i Francja – kraje obecnie najbardziej dotknięte epidemią. Z drugiej strony takiemu ruchowi stanowczo sprzeciwiają się Niderlandy, Niemcy, Austria i Finlandia, które nie chcą brać na siebie ciężaru odpowiedzialności za nadchodzący kryzys finansowy. Oznaczałoby to bowiem, że musiałyby one pomóc ożywić gospodarkę na Południu Europy, gdzie znajdują się najbardziej zadłużone kraje Unii Europejskiej. Varadkar krytykuje dalej przywództwo unijne, mówiąc, że „od momentu pojawienia się zagrożenia koordynacja na poziomie europejskim była bardzo słaba”. Solidarność nie jest obcym pojęciem dla premiera Irlandii – otóż zadeklarował on dzień wcześniej, że częściowo powróci do praktyki lekarskiej, aby wesprzeć system zdrowia. Przed karierą polityczną Varadkar pracował w służbie medycznej przez 7 lat.

George Washington był pierwszym prezydentem Stanów Zjednoczonych. Został wybrany w 1789 roku mając bardzo duże poparcie. Był jednym z tzw. Ojców Założycieli.

Pandemia koronawirusa SARS-CoV-2 zdominowała wiadomości w każdym zakątku świata. Jest to bez wątpienia póki co największe wyzwanie dla społeczności międzynarodowej w XXI wieku i niemal każde państwo stoi w obliczu załamania się systemu służby zdrowia i zapaści gospodarczej. Wirus, o którym pierwsze wzmianki zaczęły się pojawiać już w grudniu ubiegłego roku, w przeciągu zaledwie trzech miesięcy dotarł na każdy kontynent paraliżując po drodze kolejne kraje. Sytuacja jest bardzo dynamiczna i ciężko jest przewidzieć jak pandemia będzie się dalej rozwijała. W celu uzyskania lepszej perspektywy w jakim momencie koronawirus zaskoczył świat, zapraszamy do zapoznania się z przygotowanym przez naszych członków podsumowaniem najważniejszych wydarzeń w rejonie Azji i Pacyfiku, w którym skupiamy się na następujących tematach:

Emmanuel Macron nigdy nie przyjmował postawy antyrosyjskiej, mimo że tak go wielokrotnie prezentowały rosyjskie media. Kiedy był ministrem gospodarki i finansów (fr. Ministre de l'Économie, de l'Industrie et du Numérique), opowiadał się za zniesieniem sankcji dla Rosji, a dwa tygodnie po tym, jak został prezydentem, zaprosił do Wersalu Władimira Putina. Prezydent Francji jest także bardzo pozytywnie postrzegany przez mniejszość rosyjską we Francji. Jego otwarta polityka względem Rosji może mieć kilka przyczyn. Jedną z nich są na pewno górnolotne aspiracje objęcia przywództwa w Europie, by móc decydować o jej losach. Współcześnie Macron znacznie ustępuje Donaldowi Trumpowi. Na jego niekorzyść działa także fakt, że kanclerz Angela Merkel usunęła się w cień europejskiej sceny politycznej, a mogłaby znacznie wesprzeć swojego francuskiego sojusznika. Zwłaszcza ze względu na niemiecko-rosyjską współpracę nad Nord Stream 2. Dlatego też prezydent Francji musiał sam przejąć inicjatywę i zdecydować się na działania, które wysunęłyby go na pierwszą pozycję w pozimnowojennej rozgrywce. Zastosował on jednak taktykę otwartej dłoni, która szuka w regionie raczej korzystnego porozumienia aniżeli rywalizacji, do której z perspektywy E. Macrona dążą Stany Zjednoczone.

Z początkiem roku powróciła kwestia sukcesji na Kremlu. Dotychczasowy prezydent Władimir Putin w 2024 roku zakończy swoją czwartą kadencję. Czy zamierza zapewnić sobie kolejną kadencję? Czy zmiany będą początkiem szerszych reform?