Germany wouldn’t be itself if it wasn’t trying to pull out statistics in almost every issue of their most popular newspapers. It comes as no surprise that 1 year after chancellor Merkel ‘opened’ the borders to some numbers of Syrian newcomers, those numbers find their place in tables and charts. Yet, by no means should we suggest, that it is the only way German media deals with facts and rumors about the current situation. The overall view can be obtained In cooperation with the agents of the uncountable world who describe things with words.

The Bundestag elections will be held in Autumn 2017 and Germans will choose 598 Abgeordneten (members of the parliament). The winning party will rule the country for the following 4 years, unless 1) the parliament’s term is shortened, 2) a war breaks out and things change diametrically. Autumn this year may as well bring the war closer to us than we expect. The elections in Vereinigten Staaten (US) will be a sign for Vladimir Putin to either hold back or push it towards Eastern Europe even more then he has up to this date. Germany’s politicians are, beyond doubt, getting prepared for both. One year in advance it is worth to take a closer look at German politics to at least prepare ourselves for what is coming.

Na Półwyspie Apenińskim Konstytucja stała się głównym przedmiotem debaty publicznej. Jest całkiem możliwe, że już wkrótce we Włoszech odbędzie się referendum nad zmianą wielu artykułów Konstytucji, których skutkiem może być reforma Senatu i usprawnienie włoskiej demokracji. We Włoszech trwa kampania „Basta un si” – obecnie tworzone są komitety regionalne promujące inicjatywę zmian w ustawie zasadniczej oraz trwa zbiórka funduszy.

Holandia znajduje się w pierwszej dziesiątce najbogatszych państw UE. Nic więc dziwnego, że imigranci upatrują w nim szansy na poprawę warunków życia. Jest to kraj, w którym ok. 20 proc ludności stanowią mieszkańcy napływowi. Można wyodrębnić tutaj dwie dominujące grupy: ludność przybywającą z Zachodu (Niemcy, Amerykanie) oraz ludność „niezachodnią”, której przeważającą liczbę stanowią Turcy i Marokańczycy.

Reformowanie jednego z najbardziej skorumpowanych krajów świata nie należy do najprostszych zadań. Przed takim wyzwaniem stoją dziś Ukraińcy. Ich państwo zajmuje w rankingu Corruption Perceptions Index tworzonym przez Transparency International, niezbyt zaszczytne 130. miejsce ex aequo z Paragwajem i Nikaraguą.[1] Dla porównania w ranking posiada 167 pozycji, gdzie Polska zajmuje 30. a Dania 1. miejsce.

On 26 June 2016 Spain voted yet again after a first vote on 20 December 2016 failed to produce clear majorities and a stable governing coalition. I am going to discuss Sunday’s result later on, but first, I would like to explore how we got here.

Już najbliższy czwartek, 23 czerwca 2016 roku, może być przełomową datą w historii losów Zjednoczonego Królestwa. Tego dnia Brytyjczycy pójdą do urn wyborczych odpowiedzieć na pytanie, które pozostaje niezmienną częścią dyskursu politycznego na Wyspach Brytyjskich – pozostać czy opuścić Unię Europejską? Dziś, na kilka dni przed głosowaniem, politycy, media, biznesmeni i ekonomiści z całej Europy podejmują się analizy zysków i strat zarówno członkostwa UK w projekcie integracji europejskiej, jak i skutków związanych z ewentualnym opuszczeniem jej struktur. Jak pokazują jednak sondaże opinii publicznej, to nie liczby i prognozy kierują wyborcami przy podejmowaniu tej decyzji, a emocje i specyficzny zbiór brytyjskich wartości, które wciąż odgrywają kluczowe znaczenie dla obywateli ojczyzny Szekspira, Beatlesów czy Churchilla. Poniższy tekst przedstawi zatem historyczny zarys relacji Wielkiej Brytanii ze Wspólnotą Europejską, spojrzy za kulisy decyzji o rozpisaniu tego referendum, oraz zaprezentuje najważniejsze argumenty i idee, na których obie strony zbudowały swoje kampanie referendalne. Na koniec podjęta zostanie analiza samej kampanii, sondażowych trendów i kluczowych postaci, które odgrywają role w dramacie zdającym się zapierać dech w piersiach przywódcom całego świata.

Za nami jeden z najbardziej emocjonujących tygodni w politycznym kalendarzu Austrii. Rzadko zdarza się, by w przeciągu 5 dni doszło do zmiany na dwóch najważniejszych stanowiskach w państwie: urzędu kanclerza i prezydenta Republiki.

Chociaż Anglię i Szkocję od 1707 roku łączy unia polityczna to Szkoci nie zapomnieli o idei odłączenia się od Królestwa i budowaniu swojego państwa. Co prawda referendum z 2014 roku nie doprowadziło do zerwania porozumienia, jednakowoż nacjonalistyczne postawy mieszkańców są wciąż aktywne. Co ważne, sprawa jest na tyle istotna, że frekwencja w owym głosowaniu była nadzwyczaj wysoka. Za faktem odłączenia przemawiają złoża ropy naftowej u wybrzeży Szkocji, które dają nadzieję na niezależność i samowystarczalność w kontekście gospodarczym.

Polityka zagraniczna jest ściśle powiązana z polityką wewnętrzną, a więc też i sukces tej pierwszej jest uzależniony od tej drugiej. W kolejnych latach należałoby się moim zdaniem skupić na „uporządkowaniu” takich obszarów jak edukacja, służba zdrowia czy budowanie społeczeństwa obywatelskiego. Jest tutaj wiele do zrobienia…