18 maja otwarto 19-kilometrowy most przez Cieśninę Kerczeńską, który łączy Rosję z anektowanym Półwyspem Krymskim. Początek mostu znajduje się na Półwyspie Tamańskim w rosyjskim Kraju Krasnodarskim, a jego koniec na Krymie. Składa się on z dwóch części: samochodowej i kolejowej, która zostanie oddana do użytkowania w grudniu 2019 r. Budowę mostu rozpoczęto w 2016 roku. Fenomenem tej przeprawy jest fakt, iż została ona zbudowana na sejsmicznym terenie, który charakteryzuje się niełatwymi warunkami geologicznymi oraz słabymi gruntami. Według ekspertów zadanie to należało do naprawdę wymagających.

Most został otwarty przez prezydenta Federacji Rosyjskiej Władimira Putina. Jednym z elementów oficjalnego otwarcia był przejazd rosyjskiej głowy państwa ciężarówką Kamaz przez całą nowo otwartą trasę. Swoje przemówienie Putin rozpoczął od stwierdzenia, że jest to historyczne wydarzenie, ponieważ ludzie od lat marzyli, aby powstał taki most. Podkreślił, że to udało się właśnie teraz, dzięki trudowi i talentowi wszystkich, tych którzy nad nim pracowali. Według niego obiekt ten spowodował, że Krym i Sewastopol stał się silniejszym i jeszcze bardziej przybliżył ich do Rosji. Zapewnił, że most to tylko początek rozwoju gospodarczego całego kraju łącznie z Krymem i, że w planach są dalsze budowy mostów, dróg, lotnisk oraz portów. Działania te mają sprawić, że życie ludzi stanie się lepsze.

Przemówienie to doskonale pokazuje, że rosyjska strona uważa, że most połączy Rosję z Krymem. Jednak nie wszyscy podzielają ten pogląd. Rzecznik Sojuszu Północnoatlantyckiego Piers Cazalet w swoim komunikacie stanowczo oświadczył, że Półwysep Krymski to terytorium Ukrainy, a budowa mostu bez jej zgody nie tylko narusza jej suwerenność i integralność terytorialną, ale także prawo do żeglugi na ukraińskich wodach terytorialnych. Rzecznik NATO te działania uznał za lekceważenie przez Federację Rosyjską istniejącego prawa międzynarodowego. W swoim oświadczeniu oznajmił również, że Sojusz silnie stoi za Ukrainą. Na temat budowy mostu wypowiedziała się także Rzeczniczka Departamentu Stanu USA, zapowiadając, że sankcje wobec Rosji będą funkcjonować do momentu kiedy federacja nie zwróci Krymu Ukrainie.

Budowę mostu bez zgody Ukrainy potępiły też państwa Unii Europejskiej między innymi Polska. W oświadczeniu polskiego Ministerstwa Spraw Zagranicznych można przeczytać, że tzw. most krymski jest jawnym naruszeniem prawa międzynarodowego, ponieważ działania te zostały podjęte bez wyrażenia aprobaty przez Ukrainę i wbrew stanowisku Zgromadzenia Narodowego ONZ. Według oceny MSZ otwarcie przeprawy utrudnia osiągniecie porozumienia w stosunkach rosyjsko-ukraińskich oraz pokazuje, że mimo zapewnień administracji rosyjskiej, celem Federacji Rosyjskiej nie jest pokojowe rozwiązanie konfliktu. W oświadczeniu znalazło się też wezwanie „do powstrzymania się od dalszego naruszania integralności terytorialnej i niezależności Ukrainy”. Jednocześnie przypomniano o tym, że tzw. „referendum niepodległościowe” na Krymie nie zostało uznane przez społeczność międzynarodową.

Oczywiście nie zabrakło też oświadczenia MSZ Ukrainy, w którym wyrażono protest odnośnie otwarcia mostu przez Cieśninę Kerczeńską, uznając je za nielegalne. Powołując się na Konwencję Narodów Zjednoczonych o prawie morza z 1982 roku oraz dwustronne zobowiązania wobec Ukrainy, uznano tworzenie jakichkolwiek obiektów wbrew Ukrainie na jej terytorium za łamanie zasad prawa międzynarodowego. Zapowiedziano pracę nad sankcjami wobec osób fizycznych i prawnych, które były zaangażowane w budowę mostu.

Budowa przeprawy przez Rosję można uznać za próbę legitymizacji aneksji Krymu. Poprzez politykę faktów dokonanych, Federacja Rosyjska stara się przekonać innych do tego, że dalsza dyskusja na ten temat powinna być już zakończona, a Półwysep Krymski przynależy do jej granic. Jednak Ukraina, państwa NATO i Unii Europejskiej nie odpuszczają i nawołują do przestrzegania nienaruszalności integralności terytorialnej republiki. Mimo tego, że most łączy ze sobą dwa terytoria, to na pewno przyczynia się do podziałów wśród społeczności międzynarodowej.

Autor: Agata Rydzewska

Bibliografia:

Wójtowicz P., Most Krymski otwarty https://inzynieria.com/wpis-branzy/wiadomosci/6/52401,most-krymski-otwarty [dostęp: 23.05.2018]

Przemówienie Władimira Putina https://www.youtube.com/watch?v=QStrYq8mWcc [dostęp: 23.05.2018]

NATO i USA potępiają "most Putina" https://www.tvn24.pl/wiadomosci-ze-swiata,2/nato-i-usa-potepiaja-most-laczacy-krym-z-rosja,837692.html [dostęp: 23.05.2018]

Oświadczenie MSZ w związku z otwarciem mostu na Krym https://www.msz.gov.pl/pl/aktualnosci/wiadomosci/oswiadczenie_msz_w_zwiazku_z_otwarciem_mostu_na_krym [dostęp: 23.05.2018]

Oświadczenie Ministerstwa Spraw Zagranicznych Ukrainy w związku z nielegalnym otwarciem mostu przez Cieśninę Kerczeńską

http://poland.mfa.gov.ua/pl/press-center/comments/8849-zajava-mzs-ukrajini-u-zvjazku-iz-protipravnim-vidkrittyam-rosijeju-mostu-cherez-kerchensyku-protoku [dostęp: 23.05.2018]

Eastern Partnership

European Union has a lot of policies which are ruled by different incentives. One of them is the EU's neighborhood policy. It is a set of procedures and meetings with non-EU countries aimed at developing external relations in different spheres. It may have a different character such as economical and trade, political or humanitarian. Its scope was created in 2004. The EU in the frame on the neighborhood policy cooperates with the countries beyond the organization.

Czym jest dyplomacja ekonomiczna?

Na przestrzeni wieków dyplomacja spełniała różne zadania i funkcje. W XX wieku, kiedy proces globalizacji zaczął się prężnie rozwijać, na scenie światowej pojawiły się nowe podmioty, takie jak organizacje pozarządowe i ponadpaństwowe, korporacje transnarodowe, ruchy ekologiczne, media oraz podmioty regionalne. Nowi gracze zaczęli wywierać wpływ na organizmy państwowe, wyrażając swoje konkurencyjne żądania co do zasobów i rynków. Globalizacja i demokratyzacja współczesnych stosunków międzynarodowych rozmyły granice tradycyjnej dyplomacji, nadając jej nowe znaczenie. Pod koniec XX wieku podłożem polityki zagranicznej stała się przede wszystkim gospodarka światowa. Stosunki pomiędzy państwami zaczęły być kreowane przez dyplomację, która zajęła się promocją gospodarczą i międzynarodową współpracą ekonomiczną państw oraz innych podmiotów polityki zagranicznej.

Instytucja patronatu jest znana na przestrzeni postradzieckiej jeszcze z czasów rewolucji październikowej. W języku rosyjskim jest ona określana mianem szefstwa i początkowo polegała głównie na pomocy oddziałom Armii Czerwonej przez miejscowe organizacje oraz ludność. Powstanie tej instytucji było związane z działalnością tzw. Wserabisa czyli powstałego w czasie rewolucji Wszechzwiązkowego Związku Zawodowego Pracowników Sztuki. Samo słowo jest tłumaczone w następujący sposób w słowniku języka rosyjskiego D.N. Uszakowa – działalność społeczna polegająca na udzieleniu politycznej, kulturalnej bądź jakiejkolwiek innej pomocy jednej organizacji przez drugą[1]. W ciągu pierwszych porewolucyjnych lat szefstwo odegrało ważną rolę w organizacji oddziałów Armii Czerwonej, szczególnie w takich regionach jak rosyjski Daleki Wschód[2]. Z czasem to zjawisko rozpowszechniło się na wiele innych dziedzin życia i przybierało momentami formę współpracy pomiędzy organizacjami.

Ocieplenie stosunków rosyjsko-japońskich, które miało w ostatnim czasie miejsce, mogło wywołać pewne zaskoczenie wśród obserwatorów stosunków międzynarodowych. Nawet biorąc pod uwagę raczej koncyliacyjny kurs polityki wobec Rosji premiera Shinzo Abe od czasu, gdy objął ponownie urząd premiera Japonii w 2012 roku, zwrot który nastąpił 3 września na spotkaniu liderów obu państw we Władywostoku był raczej niespodziewany – po raz pierwszy strona japońska wyraziła gotowość nawiązania współpracy gospodarczej z Moskwą nie warunkując jej uregulowaniem konfliktu wokół Wysp Kurylskich[1].

Reformowanie jednego z najbardziej skorumpowanych krajów świata nie należy do najprostszych zadań. Przed takim wyzwaniem stoją dziś Ukraińcy. Ich państwo zajmuje w rankingu Corruption Perceptions Index tworzonym przez Transparency International, niezbyt zaszczytne 130. miejsce ex aequo z Paragwajem i Nikaraguą.[1] Dla porównania w ranking posiada 167 pozycji, gdzie Polska zajmuje 30. a Dania 1. miejsce.

Ocieplenie stosunków rosyjsko-japońskich, które miało w ostatnim czasie miejsce, mogło wywołać pewne zaskoczenie wśród obserwatorów stosunków międzynarodowych. Nawet biorąc pod uwagę raczej koncyliacyjny kurs polityki wobec Rosji premiera Shinzo Abe od czasu, gdy objął ponownie urząd premiera Japonii w 2012 roku, zwrot który nastąpił 3 września na spotkaniu liderów obu państw we Władywostoku był raczej niespodziewany

Instytucja patronatu jest znana na przestrzeni postradzieckiej jeszcze z czasów rewolucji październikowej. W języku rosyjskim jest ona określana mianem szefstwa i początkowo polegała głównie na pomocy oddziałom Armii Czerwonej przez miejscowe organizacje oraz ludność. Powstanie tej instytucji było związane z działalnością tzw. Wserabisa czyli powstałego w czasie rewolucji Wszechzwiązkowego Związku Zawodowego Pracowników Sztuki.