Długoletni narastający konflikt, odmienne interesy, niewinny początek i fatalne perspektywy. Protesty w Hongkongu od jedynie sprzeciwu wobec pojedynczej ustawy przerodziły się w walkę o wolność i autonomię wyjątkowego miasta. Przez pierwsze pół roku nie było tygodnia, żeby medialnym wiadomościom ze świata nie towarzyszyła relacja z Hongkongu. Przez ten czas historyczne już protesty tylko rosły na sile i nie wygląda na to żeby w najbliższym czasie miały przycichnąć, lub skończyć się utrzymaniem statusu quo.

Pandemia koronawirusa SARS-CoV-2 zdominowała wiadomości w każdym zakątku świata. Jest to bez wątpienia póki co największe wyzwanie dla społeczności międzynarodowej w XXI wieku i niemal każde państwo stoi w obliczu załamania się systemu służby zdrowia i zapaści gospodarczej. Wirus, o którym pierwsze wzmianki zaczęły się pojawiać już w grudniu ubiegłego roku, w przeciągu zaledwie trzech miesięcy dotarł na każdy kontynent paraliżując po drodze kolejne kraje. Sytuacja jest bardzo dynamiczna i ciężko jest przewidzieć jak pandemia będzie się dalej rozwijała. W celu uzyskania lepszej perspektywy w jakim momencie koronawirus zaskoczył świat, zapraszamy do zapoznania się z przygotowanym przez naszych członków podsumowaniem najważniejszych wydarzeń w rejonie Azji i Pacyfiku, w którym skupiamy się na następujących tematach:

W ostatnich miesiącach oczy całego świata skoncentrowane są w Azji na Hong Kongu. Nie inaczej było w październiku. Zapraszamy na przygotowany przez naszych członków przegląd prasy z minionego miesiąca w którym dodatkowo można dowiedzieć się jak NBA straciła swojego największego odbiorcę, w jaki sposób zmiana cesarza w Japonii służy drobnym przestępcom oraz jak Chińska Republika Ludowa obchodziła swoje 70 urodziny.

Quadrilateral Security Dialogue, znany również jako QUAD, to nieformalny sojusz Indii, USA, Australii i Japonii. Po raz pierwszy powołany został na krótko do życia w 2007, a ponownie w 2017 roku w Manili (tzw. QUAD 2.0) podczas trwania szczytu grupy państw ASEAN. QUAD określany jest mianem azjatyckiego NATO. Przede wszystkim dlatego, że ma za zadanie utrzymanie Pax Americana w tym regionie. Jest to odpowiedź na coraz bardziej ekspansywną politykę Chin w Indo–Pacyfiku, w tym ogłoszenie Inicjatywy Pasa i Szlaku (ang. Belt & Road Initiative – BRI) oraz szybką rozbudowę Marynarki Wojennej Chińskiej Armii Ludowo-Wyzwoleńczej. QUAD to również sygnał dla Chin, że Stany Zjednoczone nie rywalizują z nimi o przyszłość rosnącego na znaczeniu Indo-Pacyfiku samotnie.

Szanghajska Organizacja Współpracy nazywana jest azjatyckim NATO, a powstała na zrębach tzw. Szanghajskiej Piątki w 2001 roku. Była to pierwsza organizacja stworzona po zimnej wojnie bez udziału krajów zachodniej hemisfery. Organizacja jest sojuszem politycznym państw, który początkowo skupiał swoje cele wokół bezpieczeństwa i stabilności w Azji Centralnej, Północnej i Wschodniej. Jednakże, z biegiem lat wyewoluował do forum, na którym państwa członkowskie rozmawiają na temat światowej równowagi we współczesnych stosunkach międzynarodowych. SOW to także narzędzie zarówno Moskwy, jak i Pekinu do realizacji własnych interesów w regionie Azji Środkowej.

Słowo wstępne

Chiny są obecnie skarbnicą wiedzy dla wielu dziedzin nauki, nie  tylko z zakresu ekonomii i tego w jaki sposób niegdyś zacofane państwo zbudowało swoją mocarstwową pozycję na bazie dość niecodziennego połączenia komunistycznego ustroju politycznego oraz kapitalistycznego ustroju rynkowego. Ponadto, zarządzanie jako dziedzina nauki może śmiało korzystać z chińskich doświadczeń. Uszczegóławiając, nawet zbadanie chińskiego podejścia do zarządzania personelem w siłach zbrojnych daje dość unikatową możliwość. Wszakże chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza (中国人民解放军 - Zhōnggúo Rénmín Jiěfàng Jūn, ang. People’s Liberation Army[1]) to drugi największy pracodawca na naszej planecie, zatrudniający 2.3 mln osób i ustępuje jedynie swojemu amerykańskiemu odpowiednikowi w postaci Departamentu Obrony[2].

Cykl: Notatki z Azji Centralnej

Autor: Olga Półgrabia

Kirgiski bridekidnapping

Wyobraźmy sobie państwo, gdzie przeciętnie co 40 minut porywana jest dziewczyna w celu małżeństwa; daje nam to 32 dziewczęta na dzień, czyli przybliżoną sumę 11800 porwanych dziewcząt rocznie. Witajcie w Kirgistanie, gdzie od dziesięcioleci jest to ponura rzeczywistość dla niezliczonych kobiet[1].

Franco Galdini

Kirgistan – jedna z pięciu poradzieckich republik tworzących współczesną Azję Centralną. Pomimo, że okres sowieckiej dominacji odbił swe wyraźne piętno, to wiele z kirgiskich tradycji przetrwało – wśród nich skrywany przezmieszkańców niepokojący zwyczaj porywania żon.