Szanghajska Organizacja Współpracy nazywana jest azjatyckim NATO, a powstała na zrębach tzw. Szanghajskiej Piątki w 2001 roku. Była to pierwsza organizacja stworzona po zimnej wojnie bez udziału krajów zachodniej hemisfery. Organizacja jest sojuszem politycznym państw, który początkowo skupiał swoje cele wokół bezpieczeństwa i stabilności w Azji Centralnej, Północnej i Wschodniej. Jednakże, z biegiem lat wyewoluował do forum, na którym państwa członkowskie rozmawiają na temat światowej równowagi we współczesnych stosunkach międzynarodowych. SOW to także narzędzie zarówno Moskwy, jak i Pekinu do realizacji własnych interesów w regionie Azji Środkowej.
W poniedziałek 12.05.br. odbyły się na Filipinach parlamentarne oraz samorządowe wybory środka kadencji. Podobnie jak w Stanach Zjednoczonych są one okazją do zweryfikowania dotychczasowej polityki prezydenta na półmetku jego nieodnawialnego 6-letniego urzędu. Po podliczeniu głosów ze wszystkich okręgów można z całą pewnością stwierdzić, że Filipińczycy po 3 latach rządów Rodrigo Duterte stoją za nim murem, gwarantując jego zwolennikom większość konstytucyjną zarówno w Izbie Reprezentantów jak i w Senacie.
Słowo wstępne
Chiny są obecnie skarbnicą wiedzy dla wielu dziedzin nauki, nie tylko z zakresu ekonomii i tego w jaki sposób niegdyś zacofane państwo zbudowało swoją mocarstwową pozycję na bazie dość niecodziennego połączenia komunistycznego ustroju politycznego oraz kapitalistycznego ustroju rynkowego. Ponadto, zarządzanie jako dziedzina nauki może śmiało korzystać z chińskich doświadczeń. Uszczegóławiając, nawet zbadanie chińskiego podejścia do zarządzania personelem w siłach zbrojnych daje dość unikatową możliwość. Wszakże chińska Armia Ludowo-Wyzwoleńcza (中国人民解放军 - Zhōnggúo Rénmín Jiěfàng Jūn, ang. People’s Liberation Army[1]) to drugi największy pracodawca na naszej planecie, zatrudniający 2.3 mln osób i ustępuje jedynie swojemu amerykańskiemu odpowiednikowi w postaci Departamentu Obrony[2].
A number of nuclear tests conducted by North Korea has changed from 3 to 6 during the past two years. There also have been more missile tests carried out in 2017 than ever before in the history of North Korea[1]. Therefore, it is not surprising that international community started to worry about the security and stability of the current status quo. As the situation is getting worse, some of the international actors – including superpowers like the United States – start to consider a more emphatic approach, without excluding a military pre-emptive action. In my opinion it is not the wisest idea. The world history reveals that pre-emptive action against autocratic regime could bring dangerous instability – not to mention about possession of a nuclear weapon. That is the reason why I am convinced that it would only make things worse and escalate tensions between North Korea, its neighbors and the rest of the world. I believe that word leaders should consider diplomacy as the most effective tool to solve the current issue. Coordinated recall of diplomatic representatives, as well as other types of punishment, i.e. more effective arms embargoes or stronger economic sanctions – also could be considered.
Cykl: Notatki z Azji Centralnej
Autor: Olga Półgrabia
Kirgiski bridekidnapping
Wyobraźmy sobie państwo, gdzie przeciętnie co 40 minut porywana jest dziewczyna w celu małżeństwa; daje nam to 32 dziewczęta na dzień, czyli przybliżoną sumę 11800 porwanych dziewcząt rocznie. Witajcie w Kirgistanie, gdzie od dziesięcioleci jest to ponura rzeczywistość dla niezliczonych kobiet[1].
Franco Galdini
Kirgistan – jedna z pięciu poradzieckich republik tworzących współczesną Azję Centralną. Pomimo, że okres sowieckiej dominacji odbił swe wyraźne piętno, to wiele z kirgiskich tradycji przetrwało – wśród nich skrywany przezmieszkańców niepokojący zwyczaj porywania żon.
Ocieplenie stosunków rosyjsko-japońskich, które miało w ostatnim czasie miejsce, mogło wywołać pewne zaskoczenie wśród obserwatorów stosunków międzynarodowych. Nawet biorąc pod uwagę raczej koncyliacyjny kurs polityki wobec Rosji premiera Shinzo Abe od czasu, gdy objął ponownie urząd premiera Japonii w 2012 roku, zwrot który nastąpił 3 września na spotkaniu liderów obu państw we Władywostoku był raczej niespodziewany
Wszelkie prawa zastrzeżone © przez Forum Młodych Dyplomatów.