2020 rok narzucił wszystkim specyficzne warunki, jednak w Ameryce Łacińskiej sytuacja wyglądała naprawdę źle. Koronawirus w Meksyku rozbroił tamtejszą administrację. Wysoka liczba zakażeń i zgonów to temat, który może paść w kontekście podsumowania roku praktycznie dla każdego państwa, lecz w Meksyku wirus okazał się być nie tylko problemem samym w sobie, ale także elementem fuzyjnym innych dużych wyzwań tego kraju. Nierozwiązane problemy, jak wojna narkotykowa wybrzmiały przy epidemii jeszcze głośniej. Katastrofy naturalne przy zdemolowanej ochronie zdrowia były jeszcze bardziej dotkliwe. Zwalczanie wysokiej przestępczości w priorytetach rządu zeszło na dalszy plan. Rewolucyjny w swoich postulatach jak na meksykańskie realia rząd MORENA stracił rok efektywnych zmian i reform. Nie da się przeprowadzić reformy gospodarczej przy towarzyszącym lockdownie. Ciężko walczyć z kartelami, gdy przy ogromnej liczbie zakażeń służby porządkowe muszą skupić się przede wszystkim na pomocy potrzebującym. Epidemia przewyższyła możliwości budżetowe Meksyku. Doprowadziło to do wzrostu bezrobocia i ubóstwa. Kartele, które miały stać się słabsze przez zamknięte granice paradoksalnie zauważalne były na ulicach meksykańskich miast, jak nigdy wcześniej. Przy tym wszystkim nie zabrakło miejsca na populistyczne hasła i autorytarne zapędy rządu (o jakie łatwo przy lockdownie), które doprowadziły do tego, że ludzie musieli wychodzić na ulicę, żeby walczyć o swoje prawa.
W obliczu pandemii
Koronawirus w Meksyku był odczuwalny wyjątkowo intensywnie. Oficjalnie liczba zakażonych zbliżona była na koniec roku do tej w Polsce (1,4mln), ale zgonów było kilkakrotnie więcej (135tys). Meksyk jest na ten moment czwartym państwem na świecie pod względem zgonów na COVID-19. Potrzeby służby medycznej były zdecydowanie większe niż zakładał budżet. W związku z tym prezydent Andres Manuel Lopez Obrador przeprowadził restrykcyjną reformę fiskalną, w wyniku której obcięto wynagrodzenia rządowe o 25%, zmniejszono administrację rządową, drastycznie obniżono wydatki państwa. Kampania ratująca gospodarkę obiła się jednak szeroką krytyką wśród społeczeństwa. Obradorowi zarzucono neoliberalizm, którego tak się wcześniej wystrzegał mówiąc, że skupi się przede wszystkim na biednych. AMLO doczekał się złośliwego przezwiska "Scrooge". Wyzwanie dla Meksyku jest o tyle duże, że już w 2019 roku zapowiadano stagnację gospodarki. Koronawirus zdewastował państwo pod każdym względem. Lockdown był przeprowadzony niejasno, nierównomiernie, ale przede wszystkim nieefektywnie. Kolejne ograniczenia były stopniowo regulowane, łagodzone. W zdecentralizowanym państwie zapanował chaos. Opieka zdrowotna prowadzona była na szczeblu stanowym, a nie państwowym. Wiązało się to z wieloma aferami oraz oskarżeniami o korupcję i pranie brudnych pieniędzy poprzez np zawyżone ceny skupu respiratorów. Testów przeprowadzano za mało, rzeczywista liczba zakażeń była dużo większa. W jednych stanach regulacje były znikome, podczas gdy w innych wprowadzano nawet godzinę policyjną. Rzeczywistość w życiu Meksykanów zmieniła się bardzo. Ograniczone zostały obchody Święta Zmarłych. Do kontroli zbiorowisk wykorzystano wojsko, a tam, gdzie państwo nie dawało rady z pomocą dla biednych śpieszyły...kartele.
Bezkarny rok
Wirus spowodował, że ponad 130 tysięcy Meksykanów w 2020 roku zmarło na COVID-19. Ale nie było to jedynym poważnym zmartwieniem w Meksyku. W 2020 roku kartele zamknięte w swoim państwie przez lockdown i blokadę graniczną z USA wyszły na ulice z oczekiwaniami na zaszycie luki finansowej spowodowanej znacznie ograniczoną dystrybucją. Ambicje były duże, przemoc jeszcze większa. Już w roku 2019 zarzucano AMLO zbyt lekceważącą politykę wobec karteli. Te dały o sobie przypomnieć szybko. Prezydent Meksyku głosił jednak potrzebę przeciwdziałania problemom priorytetowym, do których wojna narkotykowa nie została przez rząd przypisana. Tymczasem pojawił się kryzys. Wiele osób zmarło w wyniku zatrucia fentanylem, którego pojawiło się na meksykańskim rynku narkotykowym bardzo dużo. Wobec tego także nie było bardziej znaczącej reakcji władz. W odpowiedzi na terror karteli w mieście Culiacan, prezydent Lopez Obrador udał się tam po to, żeby uścisnąć rękę matce El-Chapo i utrwalić swoją strategię "hugs, not bullets". Poza tym nie udało się uspokoić sytuacji w regionie. Kartele nadal walczyły o wpływy, ale 2020 rok zapisze się w historii ich działalności, ponieważ organizacje przestępcze także zmieniły swoją strategię. Kartele zaczęły pojawiać się tam, gdzie zabrakło rządu. Przynosiły biednym ludziom jedzenie, medykamenty, a dzieciom nawet zabawki. Ta "dobroczynność" polegała jednak na potrzebie zysku za wszelką cenę. Sprzedawany towar był dość drogi z racji na limity ilościowe. Ludzie się zadłużali, a dług trzeba było spłacić szybko. W praktyce kartele, jak żaden inny biznes w lockdownie dostosowały się do trudnej sytuacji i "przebranżowiły". Niebezpiecznym zjawiskiem na perspektywę kolejnych lat jest swego rodzaju modernizacja dystrybucji narkotyków przez granicę. Do przemytu zaczęto w dużej ilości wykorzystywać drony. W wyniku zorganizowanej przestępczości w 2020 roku w Meksyku zginęło 35 tysięcy osób. Oznacza to więc, że wojna narkotykowa nasila się z roku na rok.
Kryzys w stosunkach z USA
W październiku 2020 roku na jaw wyszła jedna z największych od dawna afer korupcyjnych w Meksyku. Amerykańskie służby od dłuższego czasu prowadziły śledztwo wokół tajemniczego "El Padrino", partnera kartelu "H-2", który miał być wysoko postawiony w administracji rządowej. Poszlaki wskazały na Salvadora Cienfuegosa - Sekretarza Obrony w latach 2012-2018 w administracji Enrique Peña-Nieto. Cienfuegos został zatrzymany na lotnisku w Los-Angeles przez DEA. Cała sytuacja zaogniła mocno relacje amerykańsko-meksykańskie. W USA starano się przeprowadzić rozprawę pod oskarżeniem Cienfuegosa o korupcję i celowe kierowanie operacji militarnych w wojnie narkotykowej na terytoria karteli wrogich temu, z którym "El Padrino" współpracował. Tymczasem AMLO zabiegał o to, żeby Amerykanie oddali Meksykowi generała, ponieważ powinien on zostać osądzony przez meksykańskie sądownictwo. Choć w DEA i FBI doskonale wiedziano, że tylko w Stanach Zjednoczonych można efektywnie przeprowadzić postępowanie karne dla Cienfuegosa (tak, jak dla El Chapo, który dopiero w USA został skutecznie zamknięty), to władze amerykańskie ostatecznie ustąpiły Meksykowi podając za oficjalną przyczynę zbyt małą liczbę dowodów. Salvador Cienfuegos wrócił do Meksyku, gdzie w styczniu 2021 roku oczyszczono go ze wszystkich zarzutów. Jednak sprawa emerytowanego generała okazała się wywołać na tyle duże oburzenie społeczeństwa, że rząd MORENA postanowił posunąć się o krok dalej. W grudniu przyjęto nową rezolucję, w myśl której ograniczone drastycznie zostają operacje obcych służb w Meksyku, a amerykańskie agencje tracą immunitet i będą musiały informować meksykańską administrację o wszystkich swoich efektach prac. Do tego prezydent Lopez Obrador zapowiedział zerwanie z USA "Inicjatywy Merida", meksykańsko-amerykańskiego partnerstwa mającego ułatwić zwalczanie dystrybucji narkotyków. "Merida Initiative" powstała w 2008 roku z inwencji George'a W. Busha oraz Felipe Calderona. AMLO zrywając tą umowę zrywa kooperację z najważniejszym partnerem w wojnie narkotykowej. Tym samym Meksyk najprawdopodobniej będzie musiał zmierzyć się z przestępczością karteli samodzielnie. Kryzys na linii USA-Meksyk niewątpliwie będzie jednym z większych wyzwań w czasie prezydentury Bidena.
Potesty kobiet
2020 rok był najkrwawszym także jeśli chodzi o przemoc wobec kobiet w Meksyku. Jest to duży problem i staje się on coraz poważniejszy z każdym rokiem. Szacuje się, że ponad 900 kobiet zostało zamordowanych w ubiegłym roku ze względu na swoją płeć. Rząd jednak nie podejmuje ważniejszych decyzji, żeby przeciwdziałać temu zjawisku. Z tego powodu przez cały 2020 rok przetaczały się w tym państwie protesty kobiet. Najpierw w marcu w odpowiedzi na morderstwa zorganizowano duży strajk pod hasłem "dzień bez nas". Dzień po dniu kobiet, 9 marca tysiące kobiet nie poszło do pracy, do szkoły. Nie pojawiły się na ulicy, żeby pokazać, jak ważna jest rola kobiet w Meksyku oraz dlaczego nie wolno lekceważyć i marginalizować ich problemów. Cała akcja wyniknęła też z głośnego zabójstwa dziewczynki. Fatima Cecilia miała 7 lat, została wykorzystana seksualnie i zamordowana. Poza problemem morderstw oraz przemocy, wybrzmiał także temat aborcji. Aborcja legalna jest obecnie tylko w dwóch z 32 stanów (Miasto Meksyk i Oaxaca). W pozostałych regionach prawo aborcyjne jest bardziej restrykcyjne. W odpowiedzi na złagodzenie prawa aborcyjnego w Argentynie prezydent Lopez Obrador zadeklarował, że to kobiety powinny zadecydować o słuszności aborcji. Jednakże on sam odcina się od jakichkolwiek decyzji mówiąc, że rząd nie powinien takich decyzji nikomu narzucać i postara się zorganizować referendum w tej sprawie. Spotkało się to z dużą krytyką, ponieważ MORENA deklarowała się w kampanii wyborczej jako partia lewicowa, która będzie troszczyć się o biednych, czy także mniejszości seksualne. Tymczasem wydaje się, że dla niezdecydowanego AMLO wyzwaniem okazuje się być nawet przyznanie podstawowych swobód obywatelskich kobietom. Środowiska feministyczne wskazują, że potrzebna jest rządowa kampania edukacyjna na temat aborcji, ponieważ duża część społeczeństwa nadal jest konserwatywna i może odrzucić taki pomysł z racji wyłącznie własnych uprzedzeń, a nie świadomego wyboru.
Niebezpieczny rok dla dziennikarzy
Meksyk w 2020 roku był państwem najbardziej niebezpiecznym dla dziennikarzy. Trzynastu zostało zamordowanych w ostatnim roku, a od 2000 roku aż 120 przedstawicieli mediów straciło życie w tym kraju. Ze statystyk wychodzi na to, że dla dziennikarza groźniejszym jest życie w Meksyku niż relacjonowanie wojny. Kryzys wolności mediów to problem, który trwa tam od lat. Nie zabiegano specjalnie o ochronę dziennikarzy, a w czasie prezydentury Enrique Peña-Nieto byli oni otwarcie krytykowani przez samego prezydenta. Dla władz działalność opozycyjnych mediów była bardzo niewygodna z racji nagłaśniania różnych skandali. Dlatego często za morderstwa odpowiadały kartele, które były przez kogoś wynajęte, albo same czuły się zagrożone potencjalnym śledztwem. Andres Manuel Lopez Obrador i MORENA obiecywały w kampanii wyborczej poprawę sytuacji i zapewnienie odpowiedniej opieki nad zastraszanymi dziennikarzami. Jednak po dwóch latach nie widać poprawy w tej materii. Do tej pory za kadencji AMLO zamordowano 30 dziennikarzy.
2020 rok był dla Meksyku jednym z najgorszych, jeśli nie najgorszym rokiem w XXI wieku. "Czwarta rewolucja" została zweryfikowana przez koronawirusa. Lopez Obrador i jego rząd nie dali sobie rady z żadnym problemem, który się pojawiał. Pandemia bardzo zaszkodziła gospodarce, zwiększyło się bezrobocie, kartele stały się agresywniejsze. MORENA straciła zaufanie społeczeństwa. Do tego w 2021 roku odbędą się w Meksyku wybory parlamentarne. Obecnie w zasadzie żadna partia nie cieszy się tam poparciem ze znaczną przewagą nad innymi ugrupowaniami.
Autor: Michał Stefanowski
Źródła:
https://www.bbc.com/news/world-latin-america-53584575
https://latinamericareports.com/mexico-was-the-most-dangerous-country-for-journalists-in-2020/5183/
https://www.theguardian.com/world/2020/dec/15/mexico-security-law-dea-agents-us
Niniejszy artykuł przedstawia wybór najważniejszych wydarzeń w Wenezueli w roku 2020 w kolejności chronologicznej. Celem jest przedstawienie tych zdarzeń i czynników, które miały największy wpływ na sytuację polityczną, ekonomiczną i społeczną Wenezueli.
- Ponowny wybór Juana Guaidó na przewodniczącego parlamentu
W pierwszych dniach roku 2020 odnowiony został konflikt między rządem Wenezueli a opozycją w czasie wyborów na przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego. 5 stycznia odbyło się głosowanie na radę dyrektorów parlamentu na rok 2020, które jednak zostało zakłócone, gdyż policja i wojsko zablokowały wstęp do gmachu Zgromadzenia przed dotychczasowym przewodniczącym i przywódcą opozycji, Juanem Guaidó, oraz 40 innymi deputowanymi opozycyjnej partii. Celem było ustanowienie na tym stanowisku kontrkandydata Guaidó wystawionego przez partię rządzącą, Luisa Parry, który ogłosił się nowym przewodniczącym. Po kilku godzinach Guaidó przeniósł obrady do siedziby wydawnictwa El Nacional, gdzie po zebraniu się wymaganego kworum został wybrany ponownie przewodniczącym Zgromadzenia, otrzymując 100 na 167 głosów. Państwa z Grupy Limy i Stany Zjednoczone natychmiast potępiły działania rządu, a Departament Skarbu USA nałożył sankcje na Luisa Parrę i sześciu innych deputowanych. 7 stycznia Guaidó został zaprzysiężony.
- Zagraniczne wizyty Juana Guaidó i próby wznowienia protestów
Juan Guaidó, ponownie wybrany na przewodniczącego parlamentu i w związku z tym nadal uznający się za pełniącego funkcję prezydenta*, złamał wydany na niego przez rząd zakaz opuszczania kraju i pod koniec stycznia wyruszył w zagraniczną podróż, by spotkać się z najważniejszymi światowymi przywódcami. Jako pierwszy z Guaidó spotkał się sekretarzem stanu USA Mike’iem Pompeo. Następnie przewodniczący opozycji spotkał się m. in. z Emmanuelem Macronem i Borisem Johnsonem, aby porozmawiać o sytuacji Wenezueli i poprosić o dalsze wsparcie opozycji na arenie międzynarodowej. Nadzieją Guaidó było ponownie wywarcie międzynarodowej presji na Nicolasa Maduro i odnowienie ducha protestów – po powrocie do kraju wezwał do zjednoczenia opozycji i wznowienia walki. W czasie jego nieobecności złamano immunitet i aresztowano jednego ze 100 posłów opozycji, którzy brali udział w głosowaniu w siedzibie El Nacional, Ismaela Leona.
*Od 23 stycznia 2019 roku Wenezuela trwa w stanie dwuwładzy; opozycja nie uznaje legalności rządu.
- Koronawirus w Wenezueli
Pandemia koronawirusa szczególnie silnie uderzyła w Wenezuelę, która wciąż znajdowała się w środku kryzysu – politycznego, ekonomicznego i humanitarnego. Według rządowych danych na COVID-19 zachorowało 118 tys. Wenezuelczyków, z czego niewiele ponad tysiąc zmarło. Wenezuelscy eksperci i lekarze przekonują jednak, że dane te nie są wiarygodne, a rząd próbuje stworzyć złudzenie, że panuje nad sytuacją. Służba zdrowia w tym kraju od kilku lat znajduje się w tragicznym stanie. Choć szpitale są otwarte i przyjmują pacjentów, brakuje personelu i leków. Przede wszystkim zwraca uwagę bardzo niska liczba wykonywanych testów, najniższa w Ameryce Południowej. Ponadto tylko 23% gospodarstw domowych w Wenezueli ma ciągły dostęp do bieżącej wody.
Rząd Maduro w marcu zamknął granice i wprowadził surowe obostrzenia. Stany Zjednoczone w ramach pomocy odmroziły część aktywów Wenezueli. Badania narodowe, którym przewodził Katolicki Uniwersytet Andrés Bello, wykazały, że 96% obywateli żyje w ubóstwie, a 79% poniżej granicy skrajnego ubóstwa. Pandemia i kryzys sprawiły, że konflikt rządu i opozycji całkowicie zszedł na dalszy plan.
- „Operacja Gideon”
3 maja rząd Wenezueli ogłosił, że udało mu się udaremnić zamach na prezydenta Nicolasa Maduro inspirowany przez Amerykanów. U wybrzeża Wenezueli zatrzymano kilkadziesiąt osób, w tym dwóch byłych amerykańskich żołnierzy. Osiem osób zginęło w trakcie akcji. Prezydent Donald Trump zaprzeczył, aby miał wiedzieć cokolwiek na temat ataku, jednak sama „Operacja Gideon” okazała się prawdziwa. Jej organizatorem była wenezuelska opozycja. Jeden z doradców Juana Guaidó, Juan José Rendón, przyznał, że podpisał umowę z amerykańską firmą Silvercorp USA na 50 tys. dolarów w celu zatrzymania i aresztowania Nicolasa Maduro oraz innych przedstawicieli rządu. Silvercorp należy do byłego amerykańskiego żołnierza, Jordana Goudreau. Ośrodkiem operacji miał być hotel w Bogocie, jednak prawdopodobnie do grona konspirantów przeniknęli agenci rządu Maduro. Dwóch zatrzymanych Amerykanów skazano na 20 lat więzienia. Operacja była rozpaczliwą próbą przejęcia władzy w sytuacji impasu, gdy ponadto zagrożenie epidemiczne uniemożliwia mobilizację społeczeństwa.
- Ucieczka Leopoldo Lopeza
Przywódca opozycji, Leopoldo López, uciekł z Wenezueli, z hiszpańskiej ambasady, która udzieliła mu azylu, o czym 24 października poinformował Juan Guaidó na swoim Twitterze. López był przywódcą opozycji do 2014 roku, kiedy został aresztowany w antyrządowych protestach. Od 2017 roku przebywał w areszcie domowym, skąd udało mu się uciec w 2019 roku z pomocą Guaidó podczas zamieszek. Od tamtej pory przebywał w hiszpańskiej ambasadzie, która zapowiedziała władzom w Caracas, że nie wyda opozycjonisty. López udał się do Hiszpanii i, jak poinformował, zamierza utworzyć tam nową bazę opozycji do walki z reżimem Maduro.
- Wybory parlamentarne
6 grudnia odbyły się wybory parlamentarne, które jednak nie zostały uznane przez opozycję za legalne. Podstawą były liczne nieprawidłowości, m. in. Państwowa Rada Wyborcza ogłosiła, że frekwencja wyniosła 31%, podczas gdy Komisja ds. nadużyć stwierdziła, że głosu nie oddało ponad 80% uprawnionych do głosowania. Wybory te miała wygrać partia rządząca, uzyskując 67,6% głosów.
Następnego dnia, 7 grudnia, opozycja urządziła ogólnonarodowe referendum, w którym zadano trzy pytania: 1. Czy należy zakończyć prezydencję Nicolasa Maduro i rozpisać nowe wybory prezydenckie i parlamentarne? 2. Czy odrzuca Pan/Pani to, co wydarzyło się 6 grudnia, i wzywa społeczność międzynarodową do tego samego? 3. Czy popiera Pan/Pani podjęcie niezbędnych kroków przez społeczność międzynarodową w celu współpracy i wsparcia walki o demokrację, aby zażegnać kryzys humanitarny? Frekwencja wyniosła 87,44%, a na zadane pytania twierdząco odpowiedziało odpowiednio: 97%, 97% i 99% głosujących.
Unia Europejska, Stany Zjednoczone, a także wiele państw Ameryki Południowej nie uznało wyników głosowania z 6 grudnia. W związku z tym Juan Guaidó ogłosił przedłużenie dotychczasowego składu Zgromadzenia Narodowego, któremu przewodzi, choć spotkało się to nie tylko z krytyką rządu, ale też z mieszanymi reakcjami opozycji, w skład której wchodzą różne frakcje. Pomimo prób oporu partia rządząca przejęła faktyczną kontrolę nad parlamentem, w związku z czym w jej rękach znajdują się obecnie wszystkie instytucje państwowe.
Autorka: Agnieszka Wszołek
Źródła: El País, Onet, La Nación, El Nacional, Reuters, Wikipedia
Artykuł jest częścią cyklu podsumowującego rok 2020 w USA. Dzisiejszy wpis traktuje o najważniejszych wydarzeniach politycznych, które miały miejsce w minionym roku w Stanach Zjednoczonych. Jest to jedynie wybór kilku wydarzeń, które mają długotrwały wpływ na politykę międzynarodową, lub krajową w USA. Zestawienie nie obejmuje zagadnień bezpośrednio związanych z pandemią koronawirusa.
Impeachment
Dziś, na początku 2021, można mieć silne poczucie déjà vu - zarówno bieżący, jak i ubiegły rok rozpoczęły pod znakiem impeachmentu prezydenta Donalda Trumpa.
Pierwsza próba impeachmentu prezydenta USA zainicjowana została 18 grudnia 2019, kiedy Izba Reprezentantów postawiła Trumpowi zarzuty nadużycia władzy i utrudniania działalności Kongresu. Podstawą do postawienia zarzutów prezydentowi jest opublikowane w mediach nagranie rozmowy Donalda Trumpa z prezydentem Ukrainy Wołodymyrem Zełenskim. Na nagraniu można usłyszeć, jak głowa USA namawia swojego ukraińskiego odpowiednika do wszczęcia śledztwa przeciwko Joe Bidenowi - spodziewanemu głównemu przeciwnikowi Trumpa w zbliżających się wyborach. Naciski na Zełenskiego wywierane są poprzez groźbę wstrzymania pomocy militarnej dla Ukrainy.
16 stycznia - po świątecznej przerwie w pracy - rozpoczyna się proces prezydenta Trumpa przed Senatem. Jednak zgodnie z przewidywaniami, Senat (w przeciwieństwie do Izby Reprezentantów głównie republikański) oczyszcza z zarzutów urzędującego Prezydenta. Jedynym z republikańskich senatorów, który wyłamał się podczas głosowania, był Mitt Romney - uznał Trumpa winnego nadużycia władzy (głosowanie nad oboma zarzutami odbywało się oddzielnie).
Super Tuesday
Trzeciego marca odbywa się ważne, choć tym razem nie niespodziewane, wydarzenie dla amerykańskiej polityki. Wtedy właśnie miał miejsce Super Tuesday - dzień, w którym w największej ilości stanów na raz odbywają się prawybory prezydenckie. W ubiegłym roku było to 14 stanów: Alabama, Arkansas, Kalifornia, Kolorado, Maine, Massachusetts, Minnesota, Karolina Północna, Oklahoma, Tennessee, Teksas, Utah, Wirginia, Vermont i jedno z terytoriów nieinkorporowanych - Samoa Amerykańskie.
W wyniku Super Tuesday zaczęła klarować się sytuacja poszczególnych kandydatów na prezydenta starających się o nominację Partii Demokratycznej. Największym wygranym okazał się Joe Biden. Choć to początkowy faworyt Demokratów, to na początku prawyborów nie radził sobie zbyt dobrze i wyglądało na to, że będzie musiał ustąpić pola Berniemu Sandersowi, przedstawiającemu bardziej lewicowe skrzydło partii.
WHO
14 kwietnia Donald Trump ogłosił decyzję o wstrzymaniu finansowania WHO przez Stany Zjednoczone. Jako powód podaje pobłażliwość tej agendy ONZ dla działań Chin. Chodzi głównie o brak kontroli nad finansowaniem płynącym z Pekinu, a także brak weryfikacji danych dotyczących początków pandemii koronawirusa.
I can’t breathe!
To słowa, które słychać na nagraniu, które trafiło do sieci 25 maja. Film nagrany telefonem przedstawia policyjną interwencję w Minneapolis. Interwencję, w wyniku której zmarł George Floyd - 46 letni Afroamerykanin. Z nagrań z monitoringu wynika, że podczas zatrzymania przez policję, w związku z podejrzeniem użycia fałszywego banknotu dwudziestodolarowego, nie stawiał oporu, mimo to został skuty, przewrócony na ziemię i przyciskany przez jednego z funkcjonariuszy kolanem próbował złapać oddech. Floyd pomimo interwencji pogotowia zmarł. Policjantowi, który dociskał go do ziemi, postawiono zarzut morderstwa drugiego stopnia. Należy jednak dodać, że późniejsze badania wskazały obecność opioidów w krwi zmarłego,w ilości, która w zależności od odporności organizmu mogłaby spowodować śmierć ze względu na przedawkowanie.
W konsekwencji śmierci Floyda Amerykę zalała fala protestów przeciwko brutalności policji i systemowemu rasizmowi. Szacuje się, że w protestach wzięło udział ponad 20 milionów Amerykanów, nie tylko czarnoskórych. Z protestującymi solidaryzowali się celebryci i sportowcy. W nieoczywisty sposób do protestu dołączyła także drużyna NFL - Washington Redskins - która w geście solidarności z protestującymi, zmieniła nazwę na Washington Football Team.
29 maja Donald Trump opublikował jednego ze swoich najbardziej kontrowersyjnych tweetów w ciągu roku - “When the looting starts, the shooting starts”. Tweet był zapewne adresowany do osób, które przy okazji pokojowych protestów rozpoczynały zamieszki i grabienie sklepów, jednak został odczytany jako atak na całą społeczność zgromadzoną dookoła protestów Black Lives Matter.
Ostatecznie protesty wygasły w lipcu, po niemal dwóch miesiącach po śmierci Floyda.
Spór o Sąd Najwyższy
18 września zmarła 87-letnia Ruth Bader Ginsburg - sędzia Sądu Najwyższego, ikona amerykańskiego liberalizmu, mianowana na stanowisko przez Billa Clintona w 1993 roku.
Niemal od razu wybuchł spór o to, kto i kiedy powinien zostać mianowany na miejsce po Ginsburg. Prezydent Trump, bo to do niego należy obowiązek wskazania kandydata niemal od początku deklarował, że będzie to kobieta i jednocześnie, że nie ma zamiaru czekać do wyborów, tylko chce zakończyć sprawę jak najszybciej.
Takie postawienie sprawy przez głowę państwa spotkało się z głośnym sprzeciwem Partii Demokratycznej ze względu na analogiczną sytuację, która miała miejsce pod koniec drugiej kadencji Baracka Obamy. Wtedy to zmarł Antonin Gregory Scalia (również sędzia Sądu Najwyższego), jednak Obama zdecydował się nie wyznaczać jego następcy, zostawiając ten przywilej kolejnemu prezydentowi.
Ostatecznie jednak Trump nominował konserwatywną prawniczkę Amy Coney Barrett, której kandydatura bardzo szybkim tempie została zatwierdzona przez Kongres.
Barrett, która objęła stanowisko 27 października, uchodzi za osobę o konserwatywnych poglądach (tego należało się oczywiście spodziewać po nominacji pochodzącej od Donalda Trumpa) i jej mianowanie na sędzię Sądu Najwyższego zwiększa przewagę konserwatystów w tym organie. Obecnie jest to 6-3 (odpowiednio konserwatyści i liberałowie). Są jednak orzeczenia Sądu, które mogą zaskakiwać przy przewadze konserwatywnych sędziów. Przykładem może być orzeczenie z 29 czerwca 2020, które dotyczyło sprawy June Medical Services, LLC v. Russo, a w którym Sąd orzekł, że Stany nie mogą ograniczać dostępu do aborcji.
Amy Coney Barrett jest piątą kobietą, która została sędzią Sądu Najwyższego.
Wybory prezydenckie
Głosowanie powszechne, będące częścią procesu wyborczego w USA, odbywa się zawsze w pierwszy wtorek po pierwszym poniedziałku listopada. W 2020 roku ten dzień wypadał na 3 listopada. Wcześniej odbywały się różne formy tzw. early voting. Następnie elektorzy zebrali się 14 grudnia, aby oddać swoje głosy na kandydatów wskazanych dwa tygodnie wcześniej przez wyborców.
W wyborach prezydenckich 2020 nie znalazł się żaden wiarołomny elektor i w efekcie to Joe Biden, kandydat Partii Demokratycznej, wygrał wybory otrzymując 306 głosów. Jego główny kontrkandydat, starający się o reelekcję Donald Trump, dostał 232 głosy elektorskie.
Wynik wyborów, który był pewny dopiero 7 listopada, okazał się być gorzką pigułką do przełknięcia dla sprawującego urząd prezydenta. Jeszcze podczas liczenia głosów Trump zaczął tweetować o ukradzionych wyborach, a przedstawiciele biura jego kampanii zaczęli przygotowywać i wnosić do sądów kilkadziesiąt spraw dotyczących sfałszowanego głosowania. Wszystkie wnioski zostały odrzucone, część z nich nie spełniała wymogów formalnych lub merytorycznych.
7 grudnia stan Teksas złożył do Sądu Najwyższego wniosek, w którym przekonywał, że stany Pensylwania, Georgia, Michigan i Wisconsin przeprowadziły wybory w sposób niezgodny
z prawem i domagał się ich powtórzenia. Wniosek został poparty przez prezydenta Trumpa, 18 prokuratorów generalnych różnych stanów oraz polityków Partii Republikańskiej. Łącznie pod wnioskiem podpisało się ponad 100 osób. Tydzień później, 14 grudnia, Sąd Najwyższy odrzucił wniosek.
Wynik wyborów został ostatecznie zatwierdzony przez Kongres 6 stycznia 2021, pomimo szturmu na Kapitol przeprowadzonego przez protestujących przekonanych o sfałszowaniu wyborów.
Autor: Jakub Jabłoński
- Były sędzia i antyrządowy aktywista ujawniający rzeczywistość kubańskiej judykatury (styczeń)
Antyrządowe protesty na Kubie są wydarzeniami tak powszechnymi, że chyba już mało kogo dziwią. Do grona aktywistów antyrządowych dołączył w styczniu zeszłego roku Edel González Jiménez. Były sędzia poinformował, powołując się na państwowe dokumenty, że tysiące więźniów (często o charakterze politycznym) na Kubie zostaje skazanych na podstawie wątpliwych zarzutów. Co więcej, opowiedział o kontroli wymiaru sprawiedliwości przez służby ochrony państwa, które to wyjątkowo często celowo “tworzą” sprawy przeciwko wrogom politycznym, tylko po to, by móc konkretne osoby zamknąć w więzieniu. Pod tymi twierdzeniami podpisał się również aktywista antyrządowy Javier Larrondo, który dodatkowo wskazał częste notowanie zarzutów za bycie “antyspołecznym”, bądź “niebezpiecznym”, oczywiście zdaniem judykatury kontrolowanej przez komunistyczny aparat rządowy. Według danych ujawnionych przez The New York Times, w 92% przypadków w sprawach o podobnym charakterze udaje się oskarżonego skazać.
- Bernie Sanders i jego pochlebiający komentarz na temat Fidela Castro i kubańskiej rewolucji (luty)
Podczas prawyborów w Stanach Zjednoczonych niejednokrotnie padały w stronę kandydatów pytania na temat ich zapatrywań na poprawę amerykańsko-kubańskich relacji, bądź ich zapatrywań na kubański autorytaryzm w ogóle. Bernie Sanders, wtedy jeszcze niezależny senator ubiegający się o nominację Partii Demokratycznej, w jednej swojej wypowiedzi pochwalił “El Comendante” za walkę z analfabetyzmem i dodał, że “nieuczciwe” jest mówienie, że wszystko było złe w odniesieniu do kubańskiej rewolucji. Partia Demokratyczna krótko po tym wydała oświadczenie potępiające dyktaturę, akcentując również, że nie popierają ani komunizmu, ani socjalizmu.
- Covid-19 na Kubie i deficyt żywności (początek - marzec)
Pierwsze potwierdzone przypadki zakażenia odnotowano na Kubie 13 marca – byli to zagraniczni turyści. Wprowadzono obostrzenia podobne do tych nam znanych – nakazano nosić maseczki, zakazano części aktywności w zbiorowiskach na świeżym powietrzu, zamknięto lotniska itp. Wielu Kubańczyków jednak podczas lockdownu skarżyło się na zatłoczoną komunikację miejską, uniemożliwiającą zachowanie dystansu społecznego, jak również godzinne kolejki do sklepów, ze względu na niedobór podstawowych produktów, w tym żywności. Zdaniem wielu historia zatoczyła smutne kółko, gdzie po tylu latach ponownie trzeba stać w ogromnych kolejkach do sklepu tylko po to, by tuż po wejściu do sklepu móc stwierdzić, że wszystko zostało już wykupione. Liczba osób zakażonych na Covid-19 na Kubie sięga 15 tysięcy osób, natomiast potwierdzonych przypadków śmiertelnych jest 155; warto dodać, że przypadki zachorowań i zgonów nadal rosną.
- Sankcje na Kubę ze strony Stanów Zjednoczonych (czerwiec)
Za czasów administracji Donalda Trumpa na liście przedsiębiorstw, z którymi zabroniono współpracować, znalazła się kubańska spółka Fincimex odpowiedzialna do tej pory za partnerstwo z zagranicznymi przedsiębiorstwami zajmującymi się obsługą kart płatniczych oraz z Western Union, podmiotem odpowiedzialnym za transfery pieniężne. Wielu kubańskich imigrantów mieszkających w Stanach Zjednoczonych korzystało z usług Fincimex do dokonywania przelewów pieniężnych na Kubę, do swoich rodzin czy bliskich. Przelewy te były szczególnie potrzebne ze względu na pandemię i paraliż sektora turystycznego, tak istotnego dla kubańskiej gospodarki. Departament Stanu zapytany o przyczynę nałożenia sankcji wskazał, że żąda wdrożenia demokratycznych reform na Kubie. John Kavulich – prezes Amerykańsko-Kubańskiej Rady Handlowej i Gospodarczej nawoływał Kubę do zaproponowania innej – niezwiązanej z kubańskim rządem i wojskiem – firmy mogącej obsługiwać transfery pieniężne. W odpowiedzi Carlos Fernandez de Cossio – dyrektor generalny ds. amerykańskich w Ministerstwie Spraw Zagranicznych Kuby wskazał, że Stany Zjednoczone swoim działaniem lekceważą prawo międzynarodowe, dodatkowo nazywając USA “państwem zbójeckim”.
- Sankcje ze strony Stanów Zjednoczonych na Raula Castro za wsparcie rządów Maduro w Wenezueli (wrzesień)
Raul Castro - przywódca Komunistycznej Partii Kuby oraz były prezydent Kuby, oraz czwórka jego dzieci zostali objęci zakazem wjazdu na teren Stanów Zjednoczonych. Jak podaje w oświadczeniu Mike Pompeo – Raul Castro, jako zwierzchnik sił zbrojnych Kuby odpowiada za działania Kuby, takie jak przemoc, zastraszanie i represje wspierające reżim Maduro w Wenezueli, m. in poprzez porozumienia członków kubańskich sił bezpieczeństwa z oficerami wenezuelskiego wojska. Co więcej, wg Popmeo kolejną przesłanką za nałożeniem na Raula castro sankcji jest fakt, iż jest on odpowiedzialny za nadzór arbitralnego systemu więzienia Kubańczyków, gdzie duży odsetek stanowią więźniowie o charakterze politycznym.
- Kuba wybrana do Rady Praw Człowieka ONZ (październik)
Kuba – po raz piąty - została wybrana członkiem Rady Praw Człowieka ONZ (na lata 2021-2023) otrzymując 170 (88 %) głosów członków Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych. Rada Praw Człowieka ONZ to organ pomocniczy ZO ONZ odpowiedzialny głównie za promowanie i wzmacnianie poszanowania praw człowieka. Bruno Rodriguez Parrilla, minister spraw zagranicznych Kuby napisał na Twitterze: “Nasz kraj jest członkiem 44 z 61 międzynarodowych podmiotów dotyczących praw człowieka, których przestrzeganie podlega ONZ. Mimo kampanii oszczerstw nie można przyćmić osiągnięć Kuby w tej dziedzinie.” “Kampania oszczerstw” odnosi się tutaj do działań i presji ze strony administracji Donalda Trumpa ukierunkowanych na nieprzyznanie członkostwa Kubie. Michael R. Pompeo w jednej swoich wypowiedzi zaznaczył, że skandalicznym byłoby powierzenie miejsca w Radzie Praw Człowieka Kubie - “brutalnej dyktaturze, która handluje swoimi własnymi lekarzami pod przykrywką misji humanitarnej.”
- Protesty na Kubie przeciwko cenzurze i represjom wobec artystów (listopad)
Ponad 150 artystów protestowało pod Ministerstwem Kultury w Hawanie, po tym jak kubańska policja eksmitowała i aresztowała 14 członków ruchu San Isidro zrzeszającego artystów walczących o większą swobodę wypowiedzi na Kubie. Członkowie organizacji brali udział w strajku głodowym na znak protestu przeciwko aresztowaniu rapera Denisa Solísa Gonzáleza oskarżonego o obrazę policjanta. Władze kuby uzasadniały eksmisję względami pandemicznymi. Do protestów zaczęło dołączać coraz więcej ludzi, pomimo masowego ograniczania dostępu do mediów społecznościowych przez kubański rząd, celem zaprzestania rozprzestrzeniania się informacji na ten temat. W związku z rosnącym poparciem artystów delegacja trzydziestu artystów zgodziła się podjąć dialog z reprezentantami rządu. Politycy obiecali podjęcie dialogu i zapewnienie wolności wypowiedzi artystów. Jednak już po kilkunastu godzinach rozmów ministerstwo wyraźnie odcięło się od Ruchu San Isidro i jego postulatów, a krótko po spotkaniu prezydent Kuby Miguel Diaz Canel nazwał działania protestantów “imperialistycznym reality show.” Raper Denis Solís González od 9 listopada pozostaje w więzieniu, a sytuacja artystów koniec końców się nie polepszyła.
- “Syndrom hawański” skutkiem działania fal mikrofalowych (grudzień)
W latach 2016-2017 odnotowano złe samopoczucie wśród pracowników oraz rodzin pracowników Ambasady Stanów Zjednoczonych w Hawanie. Ból głowy, nudności, utrata równowagi, problemy z ciśnieniem, krwawienie z nosa, problemy z mową, a nawet problemy z pamięcią czy pogorszenie się słuchu - wszystkie powyższe dolegliwości nazwano „syndromem hawańskim”. Podobne symptomy w 2018 roku zaczęły się pojawiać u osób pracujących w Ambasadzie Kanady. 5 grudnia 2020 roku, 19 naukowców z amerykańskiej Narodowej Akademii Nauk, Inżynierii i Medycyny, po przeprowadzeniu szeregu czasochłonnych badań wśród byłych pracowników Ambasady stwierdziło, że ich wcześniejsze dolegliwości były spowodowane przez fale mikrofalowe. Raport głosi, że “po przeanalizowaniu dostępnych informacji i rozważeniu różnych możliwych mechanizmów powstania objawów, komitet uznał, że wiele objawów, o których informowali pracownicy Departamentu Stanu, jest zgodnych z efektem działania kierunkowej wiązki energii w zakresie fal radiowych”. Władze kubańskie zaprzeczyły rzekomemu własnemu udziałowi w ataku na pracowników dyplomatycznych dodając, że “Kuba nigdy nie pozwoliła i nigdy by nie pozwoliła na wykorzystanie kubańskiego terytorium dla jakichkolwiek działań wymierzonych przeciwko akredytowanym przedstawicielom dyplomatycznym oraz ich rodzinom, bez wyjątków.”
- Kuba wpisana na listę państw sponsorujących terroryzm (styczeń 2021)
Administracja Trumpa, na 9 dni przed opuszczeniem przez niego urzędu, umieściła z powrotem Kubę na liście państw sponsorujących terroryzm – obok Iranu, Korei Północnej oraz Syrii. Zdaniem Michaela Pompeo, rząd Hawany wielokrotnie zapewniał wsparcie aktom międzynarodowego terroryzmu poprzez przyznawanie “bezpiecznej przystani” terrorystom. Zdaniem wielu ma to związek m. in. przyznaniem przez Fidela Castro azylu dla tzw. byłej czarnej pantery - Assaty Shakur, która to w 1973 r. została skazana za morderstwo pierwszego stopnia amerykańskiego policjanta, a następnie uciekła właśnie na Kubę. Joe Biden w trakcie kampanii prezydenckiej wielokrotnie zaznaczał chęć poprawy stosunków z Kubą, które zostały pogorszone w trakcie kadencji Donalda Trumpa. Umieszczenie Kuby na liście państw sponsorujących terroryzm na krótko przed opuszczeniem urzędu miało prawdopodobnie na celu utrudnienie normalizacji stosunków z Hawaną przez Joe Bidena. Szef kubańskiej dyplomacji Bruno Rodriguez w odpowiedzi na działania Stanów Zjednoczonych napisał na Twitterze: "Potępiamy Stany Zjednoczone, które obłudnie i cynicznie ogłosiły Kubę państwem sponsorującym terroryzm. Oportunizm polityczny Stanów Zjednoczonych jest rozpoznawany przez tych, którzy szczerze martwią się plagą terroryzmu i są jego ofiarami".
Autorka: Natalia Jasztal
Źródła:
Niniejszy artykuł stanowi część większego cyklu podsumowania roku 2020 w USA. Tematem tej części będą najważniejsze wydarzenia gospodarcze jakie obserwowaliśmy w ubiegłym roku. Artykuł został podzielony miesiącami, które są zaznaczone w nagłówkach. Dobór wydarzeń jest możliwie jak najbardziej obiektywny.
Styczeń i luty: Obiecujący początek roku.
Gospodarczo 2020 rok zaczął się… bardzo dobrze, tak jak lata go poprzedzające. Przyzwoite wyniki gospodarcze USA odnotowywały już bowiem od ostatnich 3 lat rządów Obamy - średnio 2,3% wzrostu PKB. Kontynuację pozytywnego trendu widać było w pierwszych 3 latach prezydentury Trumpa, ze średnim wzrostem 2,5% PKB. Wzrost gospodarczy w USA był więc na stabilnym poziomie na początku 2020 r. Także sytuacja na rynku pracy była bardzo korzystna dla pracowników - w lutym 2020 r. stopa bezrobocia wynosiła 3,5%, co oznacza, że był to najniższy wynik od 50 lat. Wynikami gospodarczymi chwalił się Trump w corocznym orędziu przed kongresem w lutym 2020 roku. Mówił między innymi o świetnych wynikach amerykańskiej giełdy, o odbudowie miejsc pracy, a także wzroście gospodarczym – wiele tych rzeczy było zgodnych z prawdą, co mogliście zobaczyć w przytoczonych na początku artykułu statystykach. Rządzenie w świetniej koniunkturze wydaje się być jednak stosunkowo przyjemnym zadaniem. Prawdziwą oceną skuteczności polityki gospodarczej państwa nie jest to, jak radzi sobie podczas wzrostu, ale jak radzi sobie podczas kryzysu. Niedługo po patetycznym przemówieniu Trumpa przed Kongresem, dane to było odczuć milionom Amerykanów i Amerykanek.
Marzec i kwiecień: Kryzys i reakcja.
Pierwszy potwierdzony przypadek koronawirusa w USA odnotowano 23 stycznia 2020 r. W marcu 2020 r. w kraju było już 122 tysiące przypadków choroby SARS-COV-2. Poszczególne stany podejmowały różne strategie walki z nowym patogenem, zależnie od dynamiki zakażeń. Liczba chorych stale jednak wzrastała, a obostrzenia dla firm, konieczne w celu ratowania zdrowia i życia ludzi, spowodowały olbrzymie straty gospodarcze. W celu zaradzenia kryzysowi rozpoczynają się burzliwe dyskusje nad pakietem pomocowym dla amerykańskiej gospodarki. W marcu 2020 r. senatorom i senatorkom udaje się osiągnąć „ponadpartyjne porozumienie” - amerykański Senat zatwierdza największy w historii pakiet pomocowy o wartości dwóch bilionów dolarów. Politycy wyciągnęli lekcję z kryzysu 2008 roku i zamiast zwlekać z dużą pomocą finansową, zastosowali ją od razu, w celu uratowania jak największej liczby miejsc pracy.
Chwilowa euforia szybko jednak minęła, a stare podziały wróciły w dyskusji na temat obostrzeń – część obywateli ma dość restrykcji i oczekuje otworzenia gospodarek – to głównie wyborcy republikańscy, których dążenia wspiera Donald Trump. W całym kraju mają miejsce protesty przeciwko obostrzeniom. Gromadzą tysiące osób, czasem są też skierowane w gubernatorów stanów, jakich wini się za sytuację firm. W połowie kwietnia, mimo fatalnej sytuacji epidemiologicznej, Trump ogłasza trzystopniowy plan odmrażania gospodarki. Decydujący wpływ na znoszenie obostrzeń mają mieć jednak gubernatorzy poszczególnych stanów. Jak radzenie sobie państwa z kryzysem oceniają wówczas Amerykanie? Według kwietniowego sondażu NBC, 44% z nich uważa, że Trump radzi sobie z kryzysem, a 52%, że sobie nie radzi. Jednocześnie kryzys uderzył w znaczną część społeczeństwa – nie tylko zdrowotnie, ale także zawodowo.
Jak sobie radził rynek pracy? Pandemia obnażyła wady amerykańskiego systemu.
W lutym 2020 r. Amerykanie cieszyli się rekordowo niskim bezrobociem – 3,5%. Sytuacja bardzo korzystna na rynku pracy z punktu widzenia pracownika. W związku z kryzysem sytuacja pracowników uległa jednak drastycznej zmianie – w kwietniu 2020 r. bezrobocie wzrosło do 14,7%. Tym samym była to najwyższa stopa bezrobocia od Wielkiego Kryzysu z 1929 roku. Za tym rekordowym wynikiem stoi 20 milionów ludzi, którzy stracili pracę w przedziale styczeń-kwiecień 2020 r. W tym samym czasie stopa bezrobocia w Polsce wynosi około 4%. Tak wysokie bezrobocie jest spowodowane różnicą specyfiki między europejskim a amerykańskim rynkiem pracy. W USA większości osób nie przysługuje żadne wypowiedzenie, mogą być zwolnieni z tygodnia na tydzień (zgodnie z cyklem rozliczeniowym). Umowy o pracę nie są popularne – cieszyć się nimi mogą jedynie fachowcy. Formalności związane z pracą w USA są ograniczone do minimum, a rynek cechuje duża elastyczność. W Europie sytuacja pracowników wygląda zupełnie inaczej. Umowy o pracę z długimi okresami wypowiedzenia są standardem. Silna jest także rola związków zawodowych, które uniemożliwiają pracodawcy całkowitą elastyczność w zwalnianiu pracowników. Z punktu widzenia pracownika, szczególnie słabiej wykształconego, rozwiązanie amerykańskie wydaje się być bardzo niekorzystne – bezrobocie ma także liczne negatywne skutki społeczne. Niestety, to nie jedyna wada systemu. Miliony Amerykanów wraz z pracą utraciło także ubezpieczenie zdrowotne. Pakiety zdrowotne różnią się w zależności od pracodawcy, różny jest także sposób utraty świadczeń, w niektórych przypadkach może to zająć miesiąc od utraty pracy, a w innych może to nastąpić równolegle z utratą miejsca pracy. Sprawa dotyczy znacznej części Amerykanów – pod koniec sierpnia 2020 r. zgodnie ze statystykami było to nawet 12 milionów osób. Utrata zabezpieczenia zdrowotnego w czasie pandemii, może dotyczyć nie tylko pracownika, ale także jego rodziny – Amerykanie ubezpieczają się u pracodawcy, który oferuje bardziej korzystne warunki. W czasie kryzysu zdrowotnego utrata świadczenia może być szczególnie dotkliwa i powodować narastanie problemów społecznych. Kwiecień był szczytem kryzysu na rynku pracy w USA – na szczęście sytuacja od szczytu bezrobocia stabilizuje się, a firmy zaczęły dostosowywać się do nowej rzeczywistości - we wrześniu bezrobocie wynosiło już 7,9%.
Nie zmienia to jednak faktu, że sytuacja wciąż daleka jest od optymalnej, a powrót do poziomu bezrobocia sprzed pandemii (3,5%) może zająć gospodarce dużo czasu. Nieoszacowane są także starty jakie odnieśli pracownicy – tracąc z dnia na dzień poczucie bezpieczeństwa. Pandemia obnażyła wady amerykańskiego rynku pracy i systemu zabezpieczenia zdrowotnego. Być może widoczne straty będą impulsem do jeszcze szerszej debaty nad możliwymi rozwiązaniami tych problemów, a także zmian, które są konieczne, jeśli USA chcą zagwarantować swoim obywatelom podstawowe dla państw rozwiniętych standardy pracy i opieki zdrowotnej.
Maj: Nasilający się kryzys zdrowotny i społeczny.
Mija prawie połowa roku, a pandemia nie ustępuje ani na świecie, ani w USA. Liczba zakażonych oraz ofiar pandemii stale rosła – 27 maja USA przekracza 100 tyś. przypadków śmiertelnych. Pod koniec maja amerykańska opinia publiczna była jednak poruszona nie tylko narastającą liczbą ofiar, ale także zamieszkami wywołanymi po śmierci George’a Floyda. Na kryzys zdrowotny nałożył się kryzys społeczny, który zapoczątkował debatę o systemowym rasizmie i haniebnej historii kolonialnej także poza granicami USA – szczególnie w krajach Europy Zachodniej.
Chwilowy oddech dla opinii publicznej – SpaceX organizuje misję kosmiczną.
Maj zakończył się ciekawym akcentem, o którym warto wspomnieć w podsumowaniu ekonomicznym – 30 maja odbywa się pierwszy w historii zorganizowany przez prywatną firmę lot człowieka poza atmosferę ziemską. Misja firmy SpaceX polegała na przetransportowaniu dwóch astronautów na Międzynarodową Stację Kosmiczną. Była to pierwsza od 2011 r. misja kosmiczna zorganizowana przez USA z własnego terytorium. Nie miała ona co prawda dużego znaczenia gospodarczego, a bardziej wymiar symboliczny – być może jest ona początkiem dla eksploracji kosmosu nie tylko przez państwa – jak było dotychczas, a także przez organizacje komercyjne. Misja firmy SpaceX była przez jakiś czas odskocznią dla zmęczonej dramatycznymi wydarzeniami opinii publicznej.
Lipiec: Gospodarcza odpowiedź USA na próby ograniczenia autonomii Hong Kongu.
Nie tylko sytuacja wewnętrzna w kraju wymagała radyklanych działań. W lipcu prezydent USA podpisuje ustawę wymierzoną w Chiny w związku z próbami naruszenia przez to państwo autonomii Hong Kongu. Region ten dotychczas cieszył się z większej niż Chiny swobody w relacjach handlowych z USA (nie był objęty sankcjami gospodarczymi). Jednak zgodnie z decyzją Trumpa Hong Kong będzie traktowany tak samo jak Chiny kontynentalne. Decyzja jest bolesna dla samego Hong Kongu, który dotychczas dbał o relacje handlowe zarówno z Chinami, jak i z krajami zachodnimi. Zgodnie z sondażem przeprowadzonym w Hong Kongu w lipcu przez Amerykańską Izbę Handlową, 68% firm zagranicznych określiło siebie jako „bardziej zaniepokojone” niż miesiąc wcześniej.
Sierpień: Trump zakazuje TikToka w USA – kolejny epizod wojny handlowej.
Napięcie na linii USA-Chiny stale rośnie. W związku z sytuacją w Hong Kongu 7 sierpnia władze USA nakładają kary na głównych dziesięciu chińskich urzędników nadzorujących Hong Kong, a także na pro-pekińską szefową autonomii Hong Kongu, Carrie Lam. Dzień wcześniej, 6 sierpnia, rozpoczął się kolejny epizod wojny handlowej. Donald Trump podpisał ustawę zakazującą używania popularnych w USA chińskich aplikacji – TikToka i Wechata. Decyzja była uzasadniona możliwością szpiegowania obywateli amerykańskich przez Chiny za pośrednictwem tych platform. Ustawa miała wejść w życie 6 września. Chińczykom udało się jednak wynegocjować złagodzenie stanowiska USA – chińskie aplikacje będą współpracować z amerykańskimi firmami Oracle i Walmart, które zadbają o bezpieczeństwo danych amerykańskich obywateli. Amerykańskie firmy łącznie staną się także właścicielami 20% akcji chińskich aplikacji. Dzięki tym ustępstwom, zakaz działania na terytorium USA nie został zrealizowany.
Październik: USA pozywa Google za monopolizację rynku.
20 października administracja Donalda Trumpa pozwała Google w związku z monopolizacją, którą firma dokonała w USA na usługi wyszukiwarki internetowej. To największy pozew antymonopolowy w USA nałożony na firmę technologiczną od 20 lat. Polityka firmy Google dążąca do całkowitego przejęcia rynku wyszukiwania i reklamy internetowej wzbudziła także sprzeciw 11 stanów, które dołączyły do pozwu. Firmie zarzuca się płacenie miliardów dolarów rocznie za bycie domyślną wyszukiwarką w popularnych przeglądarkach internetowych oraz u największych firm smartfonów, takich jak Apple czy Samsung. Na pozwaniu Google bardzo zależało innemu amerykańskiemu gigantowi technologicznemu – firmie Microsoft, właścicielowi wyszukiwarki Bing. Prowadziła ona systematyczne działania mające na celu wywarcie wpływu na amerykańską administrację. Jak widać, przyniosły one skutek. Firmy są konkurencją na rynku amerykańskich wyszukiwarek, choć jest to bardzo nierówna konkurencja – Google posiada 80% rynku wyszukiwarek w USA, a Bing, drugi największy podmiot na rynku, zaledwie 7%. Firma Google sprzeciwiła się zarzutom, a jeden z jej przedstawicieli stwierdził, że ludzie po prostu wybierają Google, jednak nie ze względu na brak alternatyw lub wymuszenie. To wydarzenie pokazuje, że wojna handlowa toczy się nie tylko z zewnętrznymi rywalami USA, ale także między rodzimymi gigantami w tym kraju.
Listopad: Wybór nowego prezydenta. Pierwsze szczepionki na COVID-19.
3 listopada w USA odbyły się wybory prezydenckie. Telewizja CNN 7 listopada przewidziała, że 46. prezydentem USA został Joe Biden. Przewidywania okazały się słuszne, a Joe Biden formalnie obejmie urząd 20 stycznia 2021 r. Analitycy sądzą, że nowy prezydent będzie kontynuował gospodarczą politykę wobec Chin, jednak prawdopodobnie korzystał będzie z szerszej gamy instrumentów, niż jego poprzednik. Będzie także dążył do budowy przeciwwagi gospodarczej dla potęgi Chin poprzez odbudowę relacji z europejskimi i azjatyckimi partnerami.
9 listopada firma Pfizer ogłasiła, że zgodnie z badaniami jej szczepionka posiada 90% skuteczności. 16 listopada firma Moderna także ogłasza swoją szczepionkę, określając jej skuteczność na 94,5%. Pojawiła się nadzieja, że wirusa uda zwalczyć się szybciej niż przewidywano i gospodarka będzie mogła wracać do normalnego sposobu funkcjonowania.
Grudzień: Nowy pakiet pomocowy dla gospodarki.
Pandemia w USA nie ustępowała, a pomoc udzielona firmom w marcu zaczyna nie wystarczać. Kongres rozpoczyna kolejną debatę nad nowym pakietem pomocowym. Po długich sporach po raz kolejny udaje się dojść do porozumienia w sprawie nowego pakietu pomocowego, który wyniesie zawrotne 2,3 biliona dolarów. W tej kwocie przewidziane jest dalsze wsparcie dla osób bezrobotnych, a także jednorazowe wsparcie kwotą 600 dolarów dla każdego Amerykanina, którego dochód wynosi poniżej 75 tyś. dolarów rocznie. Przy większym dochodzie wsparcie będzie pomniejszane o ustaloną proporcjonalnie kwotę. Przeznaczenie tak dużej kwoty na wsparcie obywateli może być dużym impulsem dla gospodarki po stronie popytu. Efekty tej decyzji będą widoczne w najbliższych miesiącach.
Podsumowanie i nadzieja na lepszy 2021
Rok 2020 r. USA rozpoczęły ze stabilną gospodarką, charakteryzującą się dobrym wzrostem oraz rekordowo niskim bezrobociem. Pandemia dotknęła jednak ten kraj ze szczególną mocą, a jej efektem są olbrzymie straty społeczne i gospodarcze. W 2020 byliśmy świadkami historycznie wysokiej pomocy rządu dla gospodarki, dzięki której zarówno pracownicy, jak i przedsiębiorcy mogą łatwiej przetrwać ten ciężki czas. Rok ten zakończył się także opracowaniem i dopuszczeniem szczepionek, dzięki którym w 2021 r. będziemy mogli wrócić do normalności.
Stanem na 7 stycznia szczepionkę przyjęło 5,4 miliona Amerykanów. Przed Stanami Zjednoczonymi długa droga do pełnego przywrócenia gospodarki do stanu sprzed pandemii. Miejmy nadzieję, że odbicie gospodarcze będzie solidne i przyniesie szybką odbudowę dawnego wzrostu.
Autor: Mateusz Szymański
Źródła
https://www.youtube.com/watch?v=wCcyhn4RDVk&t=729s
https://www.bbc.com/news/world-45827430
https://www.bbc.com/news/world-us-canada-52070718
https://open.spotify.com/episode/0tOIFLEbeb7a9uqt06v3sw?si=Uus3_QBsSju8-YtPHeT9Qw
https://businessinsider.com.pl/polityka/odmrazanie-gospodarki-usa-plan-donalda-trumpa/5bx52es
https://edition.cnn.com/2020/12/10/us/2020-in-review-fast-facts/index.html
https://strefainwestorow.pl/artykuly/gielda-usa/20200813/trump-banuje-wechat-tiktok
https://edition.cnn.com/2020/07/15/business/hong-kong-special-trade-status-us-intl-hnk/index.html
https://edition.cnn.com/2020/10/20/tech/doj-google-antitrust-case/index.html
https://www.reuters.com/article/us-tech-antitrust-google-microsoft-idUSKBN27625B
https://www.pism.pl/publikacje/Perspektywy_stosunkow_USAChiny_za_administracji_Bidena
https://edition.cnn.com/2020/05/27/us/gallery/spacex-nasa-launch/index.html
https://edition.cnn.com/2020/12/27/politics/trump-relief-bill-christmas-eve/index.html
https://www.nytimes.com/interactive/2020/us/covid-19-vaccine-doses.html
W XXI wieku media skutecznie utrwalają przekonanie, jakoby wojna była dla nas dziś zjawiskiem całkowicie obcym, wręcz archaicznym. Konflikty zbrojne prezentowane są przede wszystkim w ubogich regionach Bliskiego Wschodu czy Afryki. Jako głównego winowajcę przemocy na świecie prezentuje się fundamentalizm islamski. Ewentualne spory graniczne pojawiają się w obszarach poradzieckich, jak Ukraina czy Armenia. Nie można jednak zapominać, że jeden z najkrwawszych konfliktów ostatnich lat toczy się za oceanem, w Ameryce Północnej, tuż przy granicy ze Stanami Zjednoczonymi. Wojny nie napędza tutaj terroryzm, religia, ani historia. Elementem inicjującym jest kokaina, heroina, metamfetamina. W 2021 roku minie 15 lat odkąd w Meksyku rozpoczęła się "wojna narkotykowa". Państwo, które zaczęło ten wiek od ogromnego potencjału i rozwoju, po 20 latach jest wycieńczone konfliktem wewnętrznym, w wyniku którego życie straciło już ćwierć miliona osób. Jak doszło do tego, że z początku program rządowy bezpieczeństwa wewnętrznego przerodził się w kampanię na skalę międzynarodową?
PAN I PRI - początek wojny
Rok 2006. Kończy się prezydentura Vicente Foxa, pierwszego od 14 kadencji prezydenta Meksyku spoza Partii Rewolucyjno-Instytucjonalnej (PRI). Zapamiętana została jako dość spokojna i niezbyt przełomowa względem poprzednich władz. Umocniły się relacje meksykańsko-amerykańskie, ale wizerunek Meksyku wśród państw Ameryki Łacińskiej runął po wrogiej polityce Foxa wobec Kuby. Prezydentowi zarzucano działalność na rzecz interesu Stanów Zjednoczonych. Mimo wszystko nic nie zapowiadało większej katastrofy. Wskaźnik ubóstwa spadł, zarobki nieznacznie wzrosły. W zbliżeniu na linii Meksyk-USA potencjalne korzyści zaczęły jednak dostrzegać wtedy jeszcze nie tak silne kartele. Wysoki wskaźnik korupcji wśród polityków pozwolił na budowę dużej sieci dystrybucyjnej narkotyków do Stanów Zjednoczonych. Największe korzyści zbijać zaczął kartel Sinaloa, w szeregach którego znajdowało się wielu wojskowych. Pojawił się szereg spekulacji sugerujących współpracę polityków rządzącej PAN (Partia Akcji Narodowej) z kartelami. Nastroje w społeczeństwie zaogniły się po kontrowersyjnych wyborach prezydenckich, w których Felipe Calderon z PAN wygrał ze swoim rywalem minimalną różnicą głosów. Mimo wszystko nowy prezydent zaprezentował jako swój główny motyw rządów "6letnią kadencję bezpieczeństwa". Projekt był bardzo duży i zaczął się od zastąpienia policji w największych ogniskach konfliktu wojskiem. Był to ruch czysto wizerunkowy, ponieważ policja w Meksyku kojarzona była z korupcją. Na pierwszy ogień poszła "La Familia Michoacana". Operacja, która miała pozbyć się kartelu ze stanu Michoacan trwa do dziś i jest jednym z wielu frontów, których nie udało się zamknąć. Nie udało się w zasadzie podjąć żadnych efektywnych kroków. Natomiast błyskawicznie spadło zaufanie do Calderona. Urzędnicy oskarżani o współpracę z kartelami byli wypuszczani z aresztu po kilku miesiącach, a w kierunku wojska zaczęły padać oskarżenia o gwałty i tortury na ludności cywilnej. Potem było już tylko gorzej. Władze Meksyku przeceniły potencjał karteli. Nie wystarczyło - jak w przypadku wojny z gangiem - wkroczyć na dzielnicę wpływów kartelu i zrobić tam porządek. Jedni liderzy umierali, inni wchodzili w ich miejsce. Ogromna siatka powiązań karteli spowodowała, że walka z nimi przynosiła w zasadzie tylko straty, w ludności cywilnej i służbach mundurowych. Kartele stały się tak zorganizowane, że zaczęły przeprowadzać akty terroryzmu, zorganizowane ataki na szkoły, uroczystości państwowe, a nawet posterunki policji.
Winą za chaos w państwie obwiniono Calderona. Kapitał polityczny zyskała na tym ponownie PRI, a jej kandydata w wyborach prezydenckich w 2012 roku poparł chociażby Vicente Fox (związany wcześniej z PAN). Prezydentura Enrique Pena-Nieto miała przynieść stabilność, jakiej Meksyk potrzebował oraz spadek morderstw o 50% w ciągu 6 lat. Tymczasem wojna z kartelami zaczęła wzmagać na sile, a rządy Pena-Nieto obfitowały w kontrowersje i niejasne koneksje. Jego strategia nie uderzała bezpośrednio w kartele. Zamiast tego gwarantował zwiększenie bezpieczeństwa na ulicach poprzez większe patrole policji oraz specjalnej żandarmerii. Krytycy Pena-Nieto obawiali się, że ta "strategia" będzie polegać na starej metodzie PRI polegającej na opłacaniu karteli w zamian za względny spokój. Na Sekretarza Obrony nowy prezydent mianował Salvadora Cienfuegosa, wieloletniego zasłużonego generała. Cienfuegos miał duży wpływ na prezydenturę Pena-Nieto. Był drugą po prezydencie osobą w państwie. To Cienfuegos kierował działaniami wojska, wobec którego wzmagały się zarzuty zbrodni przeciw ludzkości podczas wojny z kartelami. Spraw o gwałty, morderstwa i porwania ze strony wojska było coraz więcej. Zeznania członków kartelu Sinaloa sugerują, jakoby Calderon i Pena-Nieto mieli brać łapówki, aby działania militarne skierowane były we wrogie kartele. Dodatkowo władze Meksyku miały ułatwić ucieczkę "El Chapo" z więzienia. De Guzman finalne konsekwencje poniósł dopiero w Stanach Zjednoczonych.
"EL PADRINO" i koronawirus - Meksyk obecnie
W 2018 roku spektakularne zwycięstwo z ogromnym poparciem odnosi Andres Manuel Lopez Obrador. Nie reprezentował żadnej z rządzących wcześniej stron. Były burmistrz miasta Meksyk oraz rywal Calderona w wyborach z 2006 roku był nową nadzieją dla Meksykanów, żeby naprawić sytuację w państwie i zniwelować terror karteli. Jego partia MORENA (Partia Odrodzenia Narodowego) była nową socjaldemokratyczną siłą na scenie politycznej Meksyku. Posiada większość w Izbie Deputowanych i Senacie, ale nadal nie dorównuje PRI oraz PAN na scenie samorządowej. Z racji tego, że Stany Zjednoczone Meksyku są państwem zdecentralizowanym, to słaby układ sił w samorządach utrudnia prowadzenie polityki rządowej mimo silnej pozycji prezydenta. I choć zaufanie społeczne dla AMLO jest bardzo duże (wielu nazywa przejęcie władzy przez MORENA, jako czwartą transformację Meksyku...trzecia skończyła się w 1920 roku) to początek jego kadencji uznano za dość mało konkretny. Pojawiły się porównania do Foxa po przełamaniu impasu PRI, wielkie zmiany w teorii, ale znikome w praktyce. Choć Obrador deklarował koniec korupcji w Meksyku, to nie podjął w tym celu większych kroków. Jeśli chodzi o wojnę z kartelami, to ważnym punktem w strategii wojny był Narodowy Plan na Rzecz Pokoju i Bezpieczeństwa, w którym Lopez Obrador zapowiedział "przeformułowanie" walki z kartelami. Padła wtedy deklaracja prezydenta, że wojna się skończyła, a teraz zacznie się okres pokoju i wzajemnych rozmów władzy z kartelami oraz większa amnestia. Głośno w mediach wybrzmiało hasło prezydenta o tym, żeby skończyć wojnę także przeciw ludziom. Było to odniesienie do brutalności policji i wojska na terenach walk wobec cywilów. Lopez Obrador zaprezentował politykę ograniczania szkód po kartelach, a nie kryminalizację. Takie liberalne podejście do tematu wojny narkotykowej mogło być skuteczne. Ale nadszedł rok 2020, a wraz z nim koronawirus. Natłok problemów spowodowanych epidemią i krwawe żniwo wirusa w Meksyku odwróciły sytuację o 180 stopni. Kartele na koniec 2020 roku są tak silne, jak nigdy przedtem w tym konflikcie. Do tego trzeba było zmienić taktykę po zamknięciu granic. Kartele początkowo ponosiły ogromne straty spowodowane zablokowaniem eksportu narkotyków do USA oraz wstrzymanie importu sprzętu do ich produkcji z Chin. W związku z tym zwiększyła się agresja w działalności zorganizowanych grup przestępczych. Kartele wykorzystały słabość rządu w walce z koronawirusem. Zaczęły więc sprzedawać żywność ludziom ze swojego terytorium po wygórowanych cenach. W parze z taką działalnością zajęto się likwidacją konkurencji, więc ulice stały się polem walki wrogich ugrupowań. Policja straciła jakąkolwiek kontrolę nad sytuacją. W praktyce miasta takie jak Culiacan nie mają dziś żadnego pokrycia bezpieczeństwa ze strony rządu. Zdawać się może, że poprzednie 13 lat starań w wojnie narkotykowej wyzerowało się do stanu z 2006 roku. Choć byłaby to i tak optymistyczna wizja, ponieważ w rzeczywistości jest dużo gorzej. Podczas, gdy w początkowych latach wojny narkotykowej z powodu przestępczości zorganizowanej zginęło około 10 tysięcy osób, to w samym 2019 roku żniwo to dobiło do 35 tysięcy zgonów. A rok 2020 był jeszcze krwawszy. Z powodu wojny narkotykowej w Meksyku w latach 2006-2019 zginęło 250 tysięcy osób. Do tego ponad 60 tysięcy osób jest uważanych za zaginione. Przybite całą sytuacją społeczeństwo chyba już całkiem straciło wiarę w zażegnanie tego konfliktu po tym, jak w październiku 2020 roku na jaw wyszedł nowy, duży przekręt. 15 października na lotnisku w Los Angeles DEA (Drug Enforcement Administration) aresztowała Salvadora Cienfuegosa pod zarzutem prania brudnych pieniędzy oraz współpracy z kartelem Sinaloa. Cienfuegos pełnił rolę Sekretarza Obrony Meksyku w latach 2012-2018. Jego udział w siatce korupcyjnej oznaczałby, że rząd radzi sobie z sytuacją jeszcze gorzej, niż mogło się wydawać. To właśnie Cienfuegos dowodził armią w wojnie narkotykowej, to Cienfuegos postulował jeszcze większy udział militarny w konflikcie i to w końcu Cienfuegos decydował o miejscach uderzenia. Śledczy z DEA od dłuższego czasu wiedzieli o kimś wysoko postawionym w meksykańskiej polityce, kto miał być partnerem kartelu pod pseudonimem "El Padrino", czyli Ojciec Chrzestny. Poszlaki wskazały na Cienfuegosa. Mimo to śledztwo w USA porzucono ze względu na zbyt małą ilość dowodów, a podejrzanego sprowadzono z powrotem do Meksyku, gdzie zająć się nim ma sądownictwo krajowe. Jednak większość społeczeństwa i wielu analityków nie wierzy w efektywność państwa w sprawie Cienfuegosa. Najbardziej zastanawiające w tym wszystkim było stanowisko prezydenta Obradora. Kiedy pojawił się zarzut korupcji wobec byłego Szefa Obrony prezydent skomentował to słowami "w Meksyku korupcja jest nadal bardzo duża, ale nie ma jej w moim rządzie", co niespecjalnie przekonało media. Do tego AMLO przedstawił Stany Zjednoczone jako "tą złą" stronę w sprawie Cienfuegosa. Zabiegał o sprowadzenie byłego generała do Meksyku, ponieważ to sądy w Meksyku powinny zajmować się sprawami Meksykanów. 16 grudnia przyjęto w Izbie Deputowanych nowy projekt ustawy, który ma ograniczyć działalność obcych agencji wywiadowczych na terenie Meksyku. Zagraniczne agencje zostaną pozbawione immunitetu i będą zdawać relacje ze swojej pracy służbom meksykańskim. W taki sposób kończy się rok 2020 w wojnie narkotykowej.
Wyzwania dla Meksyku na następne lata
Przed Meksykiem trudny okres. Państwo zostało boleśnie dotknięte przez koronawirusa. Epidemia zmusiła rząd Obradora do zepchnięcia pozostałych problemów na dalszy tor. Po 14 latach wojny narkotykowej zmieniła się rzeczywistość Meksyku. W społeczeństwo przeniknęła propaganda karteli pod postacią chociażby "narcocorridos", czyli piosenek wychwalających kartele i ich przywódców. Państwo straciło na wojnie wizerunkowo, w ten konflikt zaangażowały się Stany Zjednoczone, Kolumbia oraz wiele państw Ameryki Środkowej. Ucierpiała gospodarka, ale przede wszystkim ucierpieli Meksykanie. Wiele rodzin straciło kogoś w wyniku wojny narkotykowej i to zarówno z powodu agresji kartelu, jak i służb mundurowych. Krwawa kampania wydaje się nie mieć końca. MORENA musi zacząć działać bardziej konkretnie. W pozostałych ugrupowaniach Meksykanie nie widzą już alternatywy. Poza tym wszystko wskazuje na to, że Meksyk będzie musiał mierzyć się z tymi problemami sam, jeśli faktycznie ograniczona zostanie współpraca ze służbami amerykańskimi. Koronawirus w tym państwie nie okazał się wcale największym problemem 2020 roku. A wojna trwa i będzie trwała, bo jest opłacalna dla karteli, które po stratach finansowych z ostatniego roku stają się jeszcze bardziej zaborcze i agresywne wobec sprzeciwu na rynku narkotykowym. 35 morderstw na 100 tysięcy obywateli (najwyższy wskaźnik w Europie to 8 morderstw na 100tys. w Rosji), ogromna korupcja, zamknięte dzielnice, wyodrębnione dla karteli kawałki ziemi...oto dotychczasowy rezultat wojny narkotykowej. Choć Meksykanie są bardzo katolickim narodem, wydaje się, że obecnie od Jezusa Chrystusa większym kultem cieszy się Jesus Malverde.
Autor: Michał Stefanowski
A brief summary of the United States foreign aid and Americans’ approach towards it.
These days we, as a developed part of the contemporary world, witness several catastrophes all around us each day: starting from climate change, moving on to famine, children malnutrition, natural disasters, but also wars, international and non-international armed conflicts, refugee crises’, etc. We tend to stay helpless towards them, not thinking about the way to solve these problems, but instead hoping they will be solved for us. However, it is not a truthful statement that we are unable to do anything. Someone may ask: ”How can I stop famine or the horror of wars, occurring all around the world?”. Actually, not only can we stop it, but we also are able to influence it now. What can we do? Humanitarian intervention and humanitarian assistance are the answers to all of these problems, and I am going to illustrate it in my essay.
10 mln dolarów na kampanię Donalda Trumpa przeciwko Joe Bidenowi
Sztab wyborczy Donalda Trumpa wydał 10 mln dolarów na wypuszczenie kampanii skierowanej przeciwko prawdopodobnemu przeciwnikowi Republikanów w zbliżających się wyborach prezydenckich — Joe Bidenowi. Jak mówią osoby związane z kampanią — pieniądze te zostaną wydane na cyfrowe, internetowe i telewizyjne reklamy skierowane bezpośrednio w Bidena. Jedna z ujawnionych reklam pokazuje rzekome powiązania Bidena z Chinami w globalnym kryzysie koronawirusowym. Oskarża się tam Bidena o “ochronę chińskich przeczuć”.
Źródło: https://edition.cnn.com/2020/05/07/politics/trump-campaign-negative-ad/index.html
Mexico! The country of delicious food, friendly people and the ocean. Those are some of the first words that come to our minds when we think of this Latin American country.
Alberta jest jedną z kanadyjskich prowincji granicząca z Kolumbią Brytyjską, Saskatchewan, z Terytoriami Północno - Zachodnimi i amerykańskim stanem Montana. Jej gospodarka oparta jest głównie na wydobywaniu i przetwarzaniu ropy naftowej i gazu ziemnego.
![IS IMPEACHMENT A LEGAL OR A POLITICAL TOOL? [EN]](/media/k2/items/cache/23e58ccd18e32cab182dbd6268a12868_XS.jpg)
- Poprzedni artykuł
- 1
- 2
- Następny artykuł
- koniec
Wszelkie prawa zastrzeżone © przez Forum Młodych Dyplomatów.
