Bliski Wschód jest znaczącym regionem z uwagi na położenie geograficzne i zasoby surowcowe. Podstawową turbulencji na Bliskim Wschodzie jest wewnętrzna niestabilność państw, nepotyzm, autorytaryzm, a także rywalizacja państw trzecich.

Al-Nakba i jej skutki

Wojna, która była nazywana przez Izraelczyków wojną o niepodległość, a ze strony arabskiej była pojmowana jako al-Nakba, czyli katastrofa. Zakończyła się ona całkowitym zwycięstwem Izraela. Umiejętnie wykorzystując słabe przygotowanie do walki wojsk arabskich, brak jakiejkolwiek koordynacji działań i w dodatku mniejsze zaangażowanie żołnierzy na polu bitwy – to dało Izraelczykom płaszczyznę do wykorzystania potencjału swej myśli wojskowej.

"Projekt" odrodzenia państwa izraelskiego jest wyjątkowy z punktu widzenia jego skuteczności. To państwo powstało dokładnie w terminie, który przewidział założyciel politycznego syjonizmu Theodor Herzl — praktycznie po 50 latach od pierwszego kongresu syjonistycznego. W bardzo ważny okres powojennych walk dyplomatycznych w ONZ dotyczących przyszłości Palestyny, a później - wojny o niepodległość Izraela radzieckie wsparcie zarówno dyplomatyczne, jak i wojskowo-polityczne wywierało decydujący wpływ na bieg wydarzeń. W poszukiwaniu pomocy i wspierania liderzy społeczności żydowskiej w Palestynie, a później przywódcy Izraela zwracali się właśnie do Związku Radzieckiego.

Rok 2020 w kronikach zapisze się jako jeden z mniej spokojnych okresów. Mimo wszystko dzieje się znacznie więcej niż w poprzednich latach, a społeczeństwa i rządy muszą się mierzyć z piętrzącą się falą wyzwań i trudności, która lada chwila może się załamać i zmieść uporządkowany obraz świata do jakiego przyzwyczailiśmy się wszyscy. Szczególnie wiele dzieje się w Iraku, a nadzieja na lepsze jutro i odbudowę kraju po zniszczeniach wojennych miesza się z lękiem czy na mezopotamskich ziemiach nie wybuchnie kolejny konflikt.

W 2005 William Polk, wybitny znawca polityki oraz historii Bliskiego Wschodu, wydaje popularnonaukową książkę pt. Zrozumieć Irak. W nieco ponad dwustu stronach zarysowuje irackie dzieje, począwszy od starożytności, na XXI wieku kończąc. Udowadnia chociażby, iż Saddam Husajn wcale nie jest wyjątkiem pośród innych mezopotamskich zbrodniarzy, a Irakijczycy swoją niezależność cenią ponad wszystkie inne ziemskie wartości. Co jednak najważniejsze, nie przewiduje po amerykańskiej inwazji w 2003 żadnej poprawy losu irackich obywateli, a także wyraża obawę, jakoby okres postsaddamowski miał być jedynie czasem przejściowym pomiędzy jednym dyktatorem a drugim.

Setki mężczyzn, kobiet i dzieci pochodzących z państw europejskich przebywa w więzieniach oraz obozach dla uchodźców w Syrii i Iraku, czekając w nieskończoność na pomoc ze strony swoich rządów. Dołączając do budowanego na Bliskim Wschodzie przez terrorystów z tzw. Państwa Islamskiego (ISIS) quasi-kraju, który w szczytowym momencie władało terytorium zamieszkałym przez ok. 10 milionów osób, wielu z nich popełniło zbrodnie, przez które społeczeństwa Zachodu patrzą sceptycznie na ponowne przyjęcie ich w swoje szeregi. Gdy w październiku 2019 roku koalicja wojsk kierowana przez Stany Zjednoczone położyła kres terytorialnemu dominium ISIS, zagraniczni bojownicy i ich rodziny zostali pojmani i pozostawieni bez żadnych perspektyw na przyszłość. Rozczarowani takim potoczeniem się spraw, domagają się powrotu do domu, powołując się na podstawowe prawa człowieka i obywatela, z których przecież zrezygnowali w momencie dołączania do wojny wymierzonej przeciwko zachodniej cywilizacji.